Müslüm Gürses – Diley Diley

(Bozdoğan Zeybeği) Dumanı da vardır şu dağların başında Gönlüm kaldı toprağında taşında Bir ben değil cümle alemin başında İmanım dağlar Bozdoğan’ın söğüdü Çok verdiler ben tutamadım öğüdü İmanım dağlar yarim gitti gelmedi Kudurası çaylar bir yudum su vermedi Gökyüzünde dağınık duğunuk bulutlar Kimi ardımdan kimi yüzüme öğütler Ah evvel idi özü sözü doğru yiğitler İmanım…

Ha ha ha ha ha ha

Kader kime şikayet edeyim seni bilemem Alnıma yazılmış yazısın derinsin silemem Doğarken yakışmış benimsin tenimsin silemem Alnıma yazılmış yazısın derinsin silemem

Durduğun yerden devam etsin Güzel olmasın kesilsin yine Koş koş kurtul, eskit pabuçlarını Dilimiz eksildi, küçük kaldık, düştük Acımız oldu, çok oldu İyi ki oldu, iyi ki oldu Beyaz beyaz Dibine dek beyaz Rüyası insana yalan söyledi Sadece önce şaşkın Dibine dek beyaz sonra İyi ki varsın, iyi ki yokum Gölgem var, iyi ki gölgem…

Güneş gitti karanlığın bastımı Ayrılığın beni dara astımı nedim astımı Güzel yüzüne daha ben doymadan Çekip gittin ayrılığın bahtımı İşe güce artık elim gitmiyor nedim gitmiyor Günler aylar yıllar oldu bitmiyor Ah halimi gidin yara bildirin Bu dünyada yerini kimse tutmuyor Aşık cemil bulanık su akmasın O yar benden başkasına bakmasın nedim bakmasın Kurban olduğumdan…

Ak kuzum meleme Selam söyle annene Ben seni çok severim Çiçeklerimi yeme Akşam oldu yarelerim sızlıyor aman Yüreğim ateş oluyor yanıyor aman Saçlarını savurma Gözlerini kaçırma Sevdim seni deyince Anne diye bağırma Akşam oldu yarelerim sızlıyor aman Yüreğim ateş oluyor yanıyor aman Bayırda yanan ateş Ağlama bana kardeş Güllerim soldu diye Kalbime koyma ateş Akşam…