Orhan Gencebay – Yalnızlık

Sen küsüp giderken bir çift sözüme

Sessizce karşıma çıktı yalnızlık

Pişmanlık hissiyle yanan yüzüme

Beter ol der gibi baktı yalnızlık

Dilimden düşünce o çirkin hece

Kapımı sen açtın bu zalim güce

Dört yanım karlı dağ oldu her gece

Çığ gibi üstüme çöktü yalnızlık

Yalnızlık yalnızlık

Ne kadar hasretsem bir tebessüme

O kadar muhtacım son nefesime

Ruhumda beliren her hevesime

Bir hüsran perdesi çekti yalnızlık

Bir hüzzam perdesi çekti yalnızlık

Bu nasıl bir garez bu nasıl bir kin

Serviler şehrini gösterir her gün

Sevgilim seni de ağlatır bir gün

Gözünü canıma dikti yalnızlık

Similar Posts

14 Comments

  1. Geri bildirim: Pingback
  2. Geri bildirim: Pingback
  3. Geri bildirim: Pingback
  4. Geri bildirim: Pingback
  5. Geri bildirim: Pingback
  6. Geri bildirim: Pingback
  7. Geri bildirim: Pingback
  8. Geri bildirim: Pingback
  9. Geri bildirim: Pingback
  10. Geri bildirim: Pingback
  11. Geri bildirim: Pingback
  12. Geri bildirim: Pingback
  13. Geri bildirim: Pingback
  14. Geri bildirim: Pingback

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir