Türkü – Çekmecemin Anahtarı Kemikten

Söylenecek bir çok şey var Anlatmaya ömür yetmez Kime güvensem hep aynı son Benim aşka sözüm geçmez Derdime derman olacak Sözü olan varsa konuşsun Bu acıyı çeken bilir Kırılmamış kalpler sussun Kurtulmak için Ömrümden ömür gidiyor Her yeni sevda birgün bitecek Buda bana çok zor geliyor Artık aşka inanmıyorum Her şeyden geçtim Duysun alem saklamıyorum…

Ben bu gurbet elde yandım tütmedim Ahım göğe çıktı duyan olmadı Gençlik elden gitti birgün gülmedim Yaban elde soldum insan duvardı Oy gülüm yaman oldu hallarımız neyleyim Gurbet elin çilesi zor bilmedim vay gülüm Bu ellerde bilmediler halimiz Yaban elde kalır olduk kimsesiz Çığlığım şehirde döndü dolaştı İnsan insanın esine sağırdı Ölüyorum güzel anam tut…

Akdeniz akşamları bir başka oluyor Hele bir de aylardan temmuz ise bambaşka Sahilde insanlar kolkola, sımsıcak Coşmamak eldemi böyle bir akşamda İşte ben böyle bir akşamda aşık oldum

Unutulmaz tendeki kibir Senden önce gurur gelir bilen bilir Bunca söze sence ne denir Aşktan sonra yalan gelir herkes bilir Sendeyse bu aşk bir bilmece Biraz kal gitmede yanan yansın tende Bendeyse aç?lır kilit senle Biraz yan çizmede aşk bıraktı?gitme Kızsa bile vururum sen gururunu yen Sen bana geri dön sen gitme işte sana köle…

Gökyüzü, dumana esir, boş bi defter getir karşılıklı içeceğiz zehir.. Şerefine hayat sana bu disstir, YAS bi bilmece sensizdir.. Dondu göz bebeklerimde bu beat yaşar benimle şerefsiz hayat Şerefe kaldırın bu kadehi, kırında kalbe aksın zehiri Embesildik hepimiz,boşuna sevdik hoşuna gidene aşkım diyene s.ktiri çeker bir müddet Titreten bütün hayaller yıkılacaksa bende kan kusarsa s.çarım…

son günlerde hayatımı yalnız yaşıyorum ne beni seven ne sevebilecek birini tanımıyorum belki millerce uzakta belki en yakın sokakta ilk yağacak yağmurda bekliyorum belki millerce uzakta belki en yakın sokakta ilk esecek rüzgarla bekliyorum ne zormuş aşk denen illet ya olmasa yaşamak eziyet ne zormuş sevenlerle yalnızım demek neye niyet bak neye kısmet adaletin bu…