Selahattin Özdemir – Bir Kulum İşte

Kim bilir kaçıncı sabah Hatırlamaktan perişan uykulara daldığım Tamamlanmamış hikayeler gibiyim Neresinden başlamalıyım tekinsiz hayatımın Ah çok acı, ah çok acı Hatırladım Rahatını kaçan ağacımı Resmidir daha da yalnızlaştığımn Hayalle haikakt arasında İnce çizgilerde gidip gelmede aklımın trenleri Ne o ban söz geçirdi ne o bana Hiç tutmadı ahlaksız yüreğimin frenleri Ah çok acı, ah…

Kilis’e haber saldım Hekim gelecek bildim Kanı bir yana bırak Revan içinde kaldım Haber saldım kuş ile Gagasında yaş ile Yol gözledim ardından Bir sıcacık düş ile Işık vurmaz karama Bende şifa arama Ellerim yok ki artık Tütün basam yarama

Bekar değil evli olsam Çoluk çocuğa karışsam Seni görüpte bakmazsam Tanrı’nın kulu değilim Delidir seni sevmeyen Kör olur seni görmeyen Bir değil bin can vermeyen Allah’ın kulu değildir İnsan sana dayanır mı Sevmekten ihiç usanır mı İste vermezsem canımı Allahıın kulu değilim Delidir seni sevmeyen Kör olur seni görmeyen Bir değil bin can vermeyen Tanrının…

Ömür bohçasının gülü solmadan Uyan gel gözlerim gafletten uyan Ecel bir gün bize haydi demeden Uyan gel gözlerim gafletten uyan Derviş Yunus söyler sözün tutulmaz Senin kumaş bu illerde satılmaz Böyle yatmak ile Hakk’a varılmaz Uyan gel gözlerim gafletten uyan

Into the distance, a ribbon of black Stretched to the point of no turning back A flight of fancy on a windswept field Standing alone my senses reeled A fatal attraction is holding me fast How can I escape this irresistible grasp? Can’t keep my eyes from the circling sky Tongue-tied and twisted just an…

Hani biz mecazi aşkların buruk özlemiydik Hani biz her gün ilk kez gibi sevişirdik Şimdi sabahları neden bir tek kelime bile etmez olduk Işıklar söndüğü zaman sırtımızı dönüp uyur olduk İstersen ağla istersen bağır Döndürebilsek bile zamanı geriye Aşk bitmiş be aşk, pas tutmuş ağızlar Yarınsız dünlerle nereye kadar Hani biz hiç kimseye öyle benzemezdik…