Pınar Aylin – Boş Yere

YANIYORUM YANIYORUM Bahçe duvarından aştım Sarmaşık güllere dolaştım Öptüm sevdim helalaştım Yanıyorum yanıyorum hele Mayıl oldum gonca güle Acem şalı ince bele Bir bakışta yaktın beni Dert ile bıraktın beni Yaktın beni yaktın beni Yanıyorum yanıyorum hele Mayıl oldum gonca güle Acem şalı ince bele Yeter naz eyleme bana Gel görelim kana kana Aşık oldum…

Bir gül bıraktım günbatımında suya Gül sereserpe uzandı kuytuya Yüreğim güvercin vakit alaca kara Rastgele dedi gönül hatıralara Feryat feryat geçiyor içimden yıllar İki gözüm iki kara bulutlarda Tenhalarda demleniyor gizli Kırık dokuk sevdalar sırlar Denizim içimde rüzgarımın gülü yok Bir ben seferde başka yolcu yok Yansıdı cama kırmızı bir hüzün Bir güvertede okuldan dönüşün…

Aşikardır Zat-ı Hak, Görmeyi bir dilesen!.. “BEN”liğidir var olan, Adını silebilsen!.. Düşünürsün ki varsın, Oysa bu varsayımın… Zat-ı Hak’tır varlığın, “NEFS”ini görebilsen!.. Şiir: Ahmed Hulûsi Müzik: Alper Altuntoprak

Yes it

Senden ayrılmadan önce bilmiyordum hiç Hayatın anlamsızlığını En güzel şeylerin bile yavan kaldığı Aklımın ucundan geçmezdi Senmisin bu hallerde olmama sebep İnanmak gelmiyor içimden Oysaki durmaksızın süren kavgalar Meğer aşkın cilveleriymiş Ellerim bomboş yüreğimde bir sızı Ateşe atılmış bir demir gibi kor hala Ellerim bomboş gözümde yaşlarla Güneşin kavurduğu bir çöldeyim Senmisin bu hallerde olmama…

Gurbet o kadar acı Ki ne varsa içimde Hepsi bana yabancı Hepsi başka biçimde Eriyorum gitgide Elveda her ümide Gurbet benliğimi de Yitirmişim içimde Ne arzum ne emelim Yaralanmış bir elim Ben gurbette değilim Gurbet benim içimde