Bir nem kaldı gözlerimde
Bir burukluk kaldı bende
Acı bir hıçkırık beni kahreden
Bir de sendin bırakıp giden
Sensizlik bana ölümden beter
Unutmak çok zor artık yeter
Hüzünler kaldı bende
Hasretin kaldı bende
Sızlayan yüreğimde sen kaldın bende
Sevgiler kaldı bende
Sensizlik kaldı bende
Bitmeyen özleminle sen kaldın bende
Bir ses kaldı anılarımda
Bir dokunan şarkı bende
Acı bir hıçkırık beni kahreden
Bir de sendin bırakıp giden
Söz: Ülkü Aker Müzik: Garo Mafyan Masmavi bir tutku bu dayanılmaz Çok şeyler yaşanır da anlatılmaz Öylesine bir arada Öylesine yalnız bir yerdeyim Bodrumdayım Göz kırpar gibi uzakta ışıklar Bir başka parlıyor gökte yıldızlar Seni anlatıyor bana şarkılar Halikarnas da geçen yaz Rastladım sana Ne güzel bir geceydi o Sanki bir rüya Şimdi sensiz bembeyaz…
Son deminde akşam merhaba dostum hüzün Yalnızım yine yalnız nerdesin iki gözüm Böyle mi yaşanır ayrılık acısı Gözlerimden anla yeter Gel de al canımı al da kurtulayım Ayrılık ölümden beter Sende unuttum hayalleri Sende unuttum sevilmeyi Bari sen unutma beni Sende unuttum ümitleri Sende unuttum ben herşeyi Bari sen unutma beni Yüreğimin kıyısına vurdu minicik…
Dogduk dogali gulmedik gitti Niye yasiyoruz bilmedik gitti Cileden kurtulup olmedik gitti Bu ne bicim dunya bu nasil hayat Bizi yaratan tanri kimde kabahat Bilmemki su felek ne gordu bizden Ne akan yastan anlar nede bir sozden Aldi mutlulugu goturdu bizden Bu ne bicim dunya bu nasil hayat Bizi yaratan tanri kimde kabahat
Suphi benim canım ciğerim Kimse bilmez nereli olduğunu Susar akşam oldu mu Bir cebinde das kapital Bir cebinde kenevir tohumu Fırtınadan arda kalmış bir teknede tevekkül içinde Görkemli sakalı ve iğreti parkasıyla gizlediği macerasıyla Bir acayip adam yaşardı Akşamları susardı Ben konuşsam kızardı Bir sürgün kasabasıydı Bir eski zamandı, hazirandı Çocuktum evden kaçmıştım Gelip ona…
Her gün biraz daha uzak Her an daha yabancısın Madem ki bir umut yok Madem ki dönüşü yok Söyleyecek bir söz var Yılların ardından elveda Yılların ardından elveda… Quanto tempo e passato Ora tutto e combiato Dev’e la mia citta Non sono felice piu Nel questo grande buio Mi sento tanto sola e perduta
Bazen “ben de terk edip gidebilsem keşke” diyorum İçimde bir İstanbul var ondan vazgeçemiyorum Belki sen de bir gün geçersin diye köprülerinden Yakıp yıkamıyorum, koparıp da atamıyorum içimden Hayat bu işte; Kanatlanıp gitmek dururken Dört duvar içinde hapsolursun Yaşamak için bir neden ararken Ölmek için bulursun Söyle; taşı toprağı altın olmuş kaç yazar? Delik testi…
15 Comments