Cansu Koç – Niye Çattın Kaşlarını

Anlatılmaz bin dert ile geçiyor ömrüm Bir vefasız kederinden eriyor garip gönlüm Şu simsiyah geceler mi acep ben mi öksüzüm Bir vefasız kederinden eriyor garip gönlüm

tutuşmayan dal kurşun yemeyen tütün salkımı kalmadı lice’nin fermanı ateşten kalemle yazılmıştı önce gözleri düştü lice’nin yanaklarından aktı gözbebekleri, etleri döküldü ağıtlar yoruldu yıkık damları dolaşmaktan başlar önüne düştü sürgündüler, sel oldular dicle’ye aktılar düğün kınası kalmış tırnakta kendinden habersiz yatıyor sorsam sual etsem halını göze var söze yok… yok erimiş yılan mı tutmuş kanadından…

(verse) Kahrolurum her gün ağlamaklı her günüm gecemde sen bitkin halde ben beden yorgun yaralı kalbim kolum façalı gözlerim dolu neden sonu hazindir hep sözde mutluluk yolu sen seversen sev gidene elden bişey gelmez ağlamak ta faydasız bakar fakat görmez sevdiğin yanında yoksa öl yada kal fark etmez sefil bi ruh kalır geride gülmek içimden…

Yüreğim çarpar şimdi Öyle büyük bir aşkla Geçmişim pusulardan Korkusuz bir telaşla Ben yaşarım onurumla Başımı hiç eğmeden Sevdamı kara günde Terkedip de gitmeden Soğumaz yüreğim harda Aşk ile düştüm derde Bu yolda serden geçtim Kul olmadım namerde

Aşk beklemez gönül kapında Gelir vurur can evinden Kimi sever seni kimi oyalar Anlamaz ki halinden Ararsın bulamazsın, giden gider Sanma ki unutulur, acın biter Bu gönül senindir yar, hasret çeker Vazgeçmez seni bekler, seni ister Sus söyleme Seni benden kimler aldı gizlice Sor kalbime seni vermez yar etmez ki ellere Söz: Sude Müzik:Bülent Özdemir

Tel Sarı Zülüf Sarı Dağlara Saldım Yâri Dağlar Allahın Seversen Tez Gönder Nazlı Yâri Yoğurt Koydum Dolaba Bugün Başım Kalaba O Yâr Küsmüş Gidiyor Yıkılası Halebe