Emre Aydın – Afili Yalnızlık

Afili Yalnızlık

Ölsem, ölsem, ölsem… hemen şimdi

Kaçsam, gitsem, kaçsam… tam da şimdi

Bu kez pek bir afili yalnızlık

Aldatan bir kadın kadar düşman

Ağzı bozuk üstelik… bırakmıyor acıtmadan

Bu kez pek bir afili yalnızlık

Ağlayan bir kadın kadar düşman

Tuzaklar kurmuş üstelik

Bırakmıyor acıtmadan

Bitiyorum her nefeste

Ne halim varsa gördüm

Çok koştum, çok yoruldum

Ve şimdi ben de düştüm…

Sövdüm, sövdüm, sövdüm� ben dünyaya

Acılara, sokaklara, ait olmaya, insanlara

Bu kez pek bir afili yalnızlık

Aldatan bir kadın kadar düşman

Ağzı bozuk üstelik… bırakmıyor acıtmadan

Bu kez pek bir afili yalnızlık

Ağlayan bir kadın kadar düşman

Tuzaklar kurmuş üstelik

Bırakmıyor acıtmadan

Bitiyorum her nefeste

Ne halim varsa gördüm

Çok koştum, çok yoruldum

Ve şimdi ben de düştüm…

Değmezmiş hiç uğraşmaya

Bu kez mecalim yok hiç dayanmaya… dayanmaya…

Bitiyorum her nefeste

Ne halim varsa gördüm

Çok koştum, çok yoruldum

Ve şimdi ben de düştüm…

Similar Posts

6 Comments

  1. Geri bildirim: Pingback
  2. Geri bildirim: Pingback
  3. Geri bildirim: Pingback
  4. Geri bildirim: Pingback
  5. Geri bildirim: Pingback
  6. Geri bildirim: Pingback

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir