Güler Duman – Ay Ciğerim Yar

sen beni bıraktın yollarında sensizim çok yalnız için hiç sızlamazmı kapıyı açsan odama girsen ne düşünürdün söyle bana tenine dokunduğumda hasretle yandığımda bugünü hiç görecek misin hiçmi hatırım kalmadı sana söyle bırakıp gittin de ne oldu odamda izin varken şimdi ellerin oldun hiç mi hatırım kalmadı sana söyle bırakıp gittin de ne oldu odamda izin…

Susmuyor bir turlu içimde feryat Gün be gün artiyor, nedendir bilmem Hayata bir çare kaliyor gönlüm Nedense hep seni ariyor bilmem Sanki sana tutsak, sanki senleyim Sanki senin oldum, ellerindeyim Kaybolmuş gibiyim, bilmem nerdeyim Aklim hala sende, nedendir bilmem Ariyor gönlüm, yaniyor gönlüm Neden seni hala seviyor gönlüm Hel oldun sen bana, dertsin sevdama Neyazik…

Brown skin, you know I love your brown skin I cant tell where yours begins, I cant tell where mine ends Brown skin, up against my brown skin Need some every now and then

POLEMİCK VERSE Zaman o kadar acımasız ki bi kum saati ramağa vurdu Gel sende ağla benle bak gözyaşımda sondu Karaya vurdu tebessüm okların şu hedefi buldu Mutlu başlayan flim de neden böyle sondu Ben senden ayrı kaldım ve bir hikaye yazdım Kalbe ellerinle seni yazıp bir mezarda kazdım Derdi kederi salladım ve olanı kadere bağladım…

uyandım gecenin bir vakti sen sandım gönlümde kopan fırtınayı duydun sandım taş olsa anlardı halimi sen nasıl cansın elimden uçup gitti hayat tükendim artık herbir parça ,başka bir yerde artık iflah olmam ben bu gidişle yaprak döken benim sonbahar gelmeden o benim işte dalga dalga vuran karşı kıyılara yüreğim hasta ne yaptın ,nerden bileceksin şu…

Bu devran hep böyle sürüp gitmez ki Sende solacaksın günün birinde Aklına gelecek ayrılığımız pişman olacaksın Günün birinde senin de saçına karlar yağacak Senin de gözüne yaşlar dolacak Elbette kalbini biri yakacak Beni anacaksın günün birinde Ne geri dönecek yolun olacak Ne de tutunacak dalın kalacak Korkarım pişmanlık sonun olacak Yalnız kalacaksın günün birinde Senin…