Kolpa – Aslında

Yo Selam ben Diyar Pala Izmir Karşıyaka selam Kuzey Londra selam Aynen değişmeden yola devam Ruhumda bir ses var Uykumda kabuslar uyandım baktım herşey boş Hayallerine koş hiç pes etmeden ooo Aklımla zorum var Dört yanda sorunlar düşündüm durdum hiç yol yok Her yerde çakal çok her gün yeni bi şok Elimde tek koz var…

Burda eskiden bir insan yaşadı Atı şanı vardı bir de kemanı Halk onu severdi halk ona tapardı İsmi EI Romano, bir kahramandı Yıl bin dörtyüz onbeş İspanya yöresi Bir yanda yokluk bir yanda açlık Millet perişan çaresiz sefildi Yürekleri suskun, başları eğik Özgürlük diye haykıran bir sesin Arkasından yüzlerce haykıranlar daha İnsanlık diye haykıran bir…

you’ve disappeared but the thoughts remain so thick that i can grab them why can’t i forget all those times why do i remain writing these lines why should i complain about defeat your face remains it’s all i see etched in stone… your face remains.. but soon i will break…away why can’t you see…

Neden geldin bilmiyorum, hayatıma yeniden Ayrılmak zor olmuştu delip geçen gözlerinden Hayallerim, sevgim, seninle olmaktı tek dileğim… Gittin kalbimden, çok sevdim seni ben… Sığmadı gecelere, Gömmüştüm derinlere, Haykırdım sessizce, Belki duyarsın diye…

EZO Sordum seni yıldızlara, ay ışığına. Dediler tam bin yıldır görmedik onu. Sordum kadin kitaplara, tozlu raflara. Dediler o bizden önce buralardaydı. Mağrur bir uçurum oldu kalbim. Sen gittin gideli buralardan. Ayrılık ne yaman bir ateşmiş. Ne olur dön gel ezo. Oy ezo yalnızlık ezim ezo. Oy ezo görmüyor gözüm ezo. Oy ezo tutmuyor dizim…

Bunca yara aldım kanım akmıyor Ateş üstündeyim beni yakmıyor Kara basan çökmüş sesim çıkmıyor Selam olsun dağlarıma Mor sümbüllü bağlarıma Yaşam dolu çağlarıma Selam olsun Kulak verdim kaksızların derdine Çekti vurdu hiç dönmedim ardıma Hasret kaldım yavukluma yurduma Kahbe kurşun aman vermez bu cana Sıradan bir ölüm zor gelir bana Haber salın kardaşıma, anama