Camera Obscura – A red, red rose

Seni el avutur beni kim? Geçmişin baskısı kin olur birikir. Çatıkatım hep seni bekledi Sana bulaşan şehvet Bana kiri kimi sevsen harakiri Felek yine bana bıçak çeker Dolu nefes alıp verebilmekse kanıt Ben yaşamayı öyle çok sevmiştim inan Annemin bana bakıp güşüne kanıp Ölümden bulaşır mahşere gayr Gelirse gece gelir black and white Aşkın tozu…

Yarap bu gözleri bana sev diye vermedin mi Kanayan şu gönlümü sev diye vermedin mi Yarap bu gözleri bana sev diye vermedin mi Çürüyen şu gönlümü sev diye vermedin mi Ya bu gönlü vermeseydin ya sevdiğimi verseydin Hergün isyan eden bu kulunu görmedin mi Aşk dolu gözlerimize yaşlar mı dolacaktı Aşkımız bir yalana kurban mı…

Sözümü tutamadım Gönlümü avutamadım Meğer ne çok sevmişim Yar unutamadım Sevdan beni bir güldürür Şu ömrümü söndürür Her günümü zule döndürür Yar unutamadım Sır edip susamadım Gün geldi coşamadım Gözlerinin ışığını yar unutamadım

Sen de birgün çalarsın Aşk kapısını Her görüşte yanarsın Ahh demedim mi Gözlerin öyle masum Bakarken birden Yaşla dolar sel gibi Akar demedim mi Ahh gülmez oldu yüzün Bitmez oldu sözün Soldu o güller Nerde eski demler Geçse de yıllar Solmaz ilk aşklar Bitmemiş bir şarkı gibi Her zaman yaralar

Don’t you cry for me Don’t give your life for me All the passion and the pain Sunshine through the rain Don’t you dance for me Take some new stance for me All the fashion and the fame I heard them calling your name Fools grow wise in fairytales Heroes win the day So raise…

ben otuz yaşında hayatın ortasında küçücük şeylerle mutlu olmanın peşinde bazen bir şarkıda bazende sokaklarda hayat bulan genç bir kadınım sen erkektin bende kadın gittiğinde yarım kaldım sandığın sana çok bağlıydım ama bağımlı değildim ardında bıraktığın karmaşayı kökünden tamamen kazıdım biraz uzun sürdü ama adeta yenilendim bir kahve içseydik sarılarak ayrılsaydık daha iyi olmaz mıydı…