Michael W. Smith – Looking Up

Ne güzel yaratmış seni yaradan Esmesin sevdiğim yeller incitir Güzelsin sevdiğim gülden goncadan Uzanmasın sana yar yar eller incitir Kirpiklerin oktur kaşın yay kimi Gözlerin aklımı etti zay gimi Cemalin güneşe benzer yüzün ay gimi Değmesin zülüfler yar yar teller incitir

Kim kime, dum duma yuvarlanıp gidiyorsan Her gün aynı günü yaşıyorsan Gökyüzü ne renk unuttuysan Haybeye yaşıyorsun Gün bugün, başka gün yok sayıyorsan Vefa bir semt adı sanıyorsan Üzüm yiyip bağını sormuyorsan Haybeye yaşıyorsun Sen ister çal, istersen oyna Umrunda mı dünya? Derdiyle kederiyle barışınca Hayat daha güzel Sen ister çal, istersen oyna Umrunda mı…

Dağda keklik avlarım Yüreğimi dağlarım Ben aşkına düşeli Gece gündüz ağlarım Su gelir akar gider Yar bana bakar gider Neyleyim öyle yari Yüreğimi yakar gider Karanfilin moruna Ölüyorum yoluna Allah canımı almasın Girmeyince koynuna Hıyar soydum mezeme Sap koydum yelpazeme Vasiyetim olsun sana Gelesin cenazeme

Pit10 : Zaten her gün aynı matem, çöktü öz iradem. Fark eder mi ben ve ya sen ? Şimdi gör birader. Sen bi haber yaşadın ama bu dünya döndü, Güya uçtun evet doğru bildin rüya gördüm. Düğümlendi kollarım, uçamadım yalan değildi elbet, Sizden sonra kalan bizimdi nefret, Harcanan o yıllarında zaman diriydi defnet, Eski aşkın…

Aşkınla perişan görseler beni Hey yandım, yar yandım, amanın yar yar, Küçücük yar yar, yavrim yavrim, ömrüm ömrüm Hüda’nın bir şaşkın kulu sanırlar, Yar yavrim yavrim. Her kime söylesem bu doğru sözü Küçücük yar yar, yavrim yavrim, ömrüm ömrüm Zincirden boşanmış deli sanırlar Yar yavrim yavrim. Sofu bilmezasla Hak’ka niyazı Hey yandım, yar yandım, amanın…

daha ne uyuyon eşşek kafalı seni kırk yıldır soyan soyana kula kul olmanın zamanı geçti koşup haber versin duyan duyana doğru söyleyen dokuz köyden kovulur insan hakkı yiyende hesap sorulur gariplerin gönlü dertle doludur soruyorum size gardaş yaşamak bumudur kula kul olmanın zamanı geçti koşup haber versin duyan duyana