kimse anlamaz yarınla bugünü kavramaz ve kimse malesef acıyla hüzünü tartamaz

direnci kalmamış bir dosta sır emanet olmaz, güvenci harcanan o dost hiç yolunda durmaz

akan giden bu günler hep dert içinde kavrulur, sanki dünya mayasız hamur misali yoğrulur,

içinde sevgi ihtiras bütünlük hep yok olmuş ahı var ve şahı kaybedenler istisnada mat olmuş

sürekli hep, çabalamaktan bîtap düşmüşüz sebeplerim çok olmasınada rağmen hep umudum var içimde

kimsesizken bide bakarsın biri çıkar gelir tutar elinden anlamaz ve var olur tebessümün yüzünde

sormuşum ben dağlara denizlere hayatım hep hatalı bence yoksa boşuna olmadık harap

el açmışım semaya gözlerim kan ağlıyor içimde kavgalar ve dinmeyen acım ve ben benimle yalnızım

Nakarat:

Bu şehir girdap gülüm, girdapta mehtap gülüm

Bu şehir girdap gülüm, girdapta mehtap gülüm

Feleğin bir suyu var su değil kezzap gülüm, su değil kezzap

gökyüzünde karabulut ezaya merhaba ve çığlık atsam acaba belki derde elveda

bakışlarım karıncalı gerçeği ben göremez oldum her seferde çaresiz ve mazlumum ben mağlubum

kimse yok etrafımda olsa bile herkesin bi derdi var, nerde yar? boş düşünce hep zarar

imkansız mı arzular? bence azmedipte sabredince imkansızlık olmaz yok olsun tüm kaygılar

dört duvar olmuş mekan elimde cigara bak dumanlı gözlerim biçare bakınıyor bu etrafıma

güneşi hep batırmışım, ay doğarken ağladım gemiydim karaya vurmuşum ve ben doğarken ölmüşüm

hislerim yanıltıyor bu beni ve hep hatalı hamleler, önümü göremedim ki hep çekildi perdeler

güvendiğim dediklerim yok oldu bak bir anda bende kalmışım bu halim oluyo hergün daha da derbeder

Diğer Şarkılar

Azer Bülbül – En İyisi Gitmek Bu Memleketten

Gözler görmeyince gönül katlanir En iyisi gitmek bu memleketten Zaman belki bu yaram kapanir En iyisi gitmek bu memleketten Sana uzaklardan bakilmaktansa Sizlanip iclenip aglamaktansa Günden güne eriyip yok olmaktansa En iyisi gitmek bu memleketten Benim ol diyordum ellerin oldun Bagrima kizgin bir hancerin vurdun Yaktin yüregimi yaktin kavurdun En iyi gitmek bu memleketten

İlhan İrem – Donuk Yolculuk

Yalnız ve sonsuz donuk bir yolda, ilerliyorum Üşüyorum, üzülmüyorum Soğukluklar bir gün biter diyorum Cansız ve bomboş donuk bir dünya, içerliyorum Kaçıyorum, kaçamıyorum Soğukluklar bir gün biter diyorum Ne, nerde, ne zaman biter, nasıl sonu Yoruldum yalnız gitmekten bu sonsuz yolu Issız bir yolda, umutlarımla, ilerliyorum Bekliyorum, bekleniyorum Bu yolculuk bitsin, yeter diyorum

Badem – Varsın Yoksun

Bir ben vardım Bir sen yoktun ya Aşktan böyle korkmak niye diye bir sor şu kalbine Onun aşkla derdi ne Kır şu zincirleri Çarpsın yine Varsın yoksun Sen sarhoşsun Aşktan böyle korkmak niye Bir sen mi kayboldun bu aşk denizinde Bense yok oldum nefesinde Yollar uzun Düşler kısa Sevgi gerçek Yalan olan aşk mı ya…

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir