Hakan Altun – And Olsun

Baharın gülleri açtı Yine mahzundur bu gönlüm Etrafa neşeler saçtı Beyhude geçti bu ömrüm Ah gülemem, hiç gülemem Öyle sırdır ah bu gönlüm Kimselere söyleyemem Ah bu gönlüm Kime canım dedim Terk edip kaçtı Üstelik başıma Bin bir dert açtı Ah gülemem

Boş bir kağıt önümde Sana yazacaklarım Düşündüğüm dolu dolu Uzaktaki doyamadığım Önce bir çiçek çizdim Seni özlediğim için Sonra adını yazdım yanına Süsledim de senin için Uçtu bin dolu düşüncem Ellerin gözlerin ve sözlerin Olmak istedim Kelimeleri bulamadım Ya da bir şarkı yazsam İçimde dinlediğim için Sonra adını yazsam yanına Söylesem senin için Büktüm sen…

(R. Stewart, K. Savigar, T. Brock) The wind cries on the boardwalk Oh God, it’s cold tonight Somewhere in the city Someone’s holding her tight He’s telling her she’s beautiful Touching her long blond hair He’s found out all the secrets We swore we’d never share Oh, it drives me crazy To think of her…

I watch, as it stops for a girl, A moment, elaborate and weak. I am easy in her midst, Why elaborate, when there’s no need to? But I do, all night, My words ring like money off a bar. But she’s here, asleep now, One can only go alone so far. One can only go…

Gün benim günüm hiç bi engelim yok Bu kez önümde Az düşünmedim çok üzülmedim Yaş da yok gözümde Ayrılık ya bu zor biraz Ama geçer günün birinde Sensiz olmaya razıyım Bırak bitsin bittiyse kalamam seninle Karar verdim gitmeye Bundan böyle hep yek hep tek başıma Dere tepe dümdüz kendi yoluma Yalnız kaldım sanma koca dünya…

Yürüdü kader üstüme üstüme Bilemedim ki benimle derdin ne Ne acılara dayandım ömrümce Dayanamadım beni bırakıp gitmene Susturamadım ağlayan kalbimi Duruyor aşkım içinde dağ gibi Deli hasretin üstüme çığ gibi düştü Söz bulamadım anlatmaya halimi Anladım ki senden ayrı uykular haram Neyleyim ki bu hayatla bitmiyor kavgam Ben sabırla beklesem de beklemez bizi zaman Zaman…