İzel – Köle Gibi
Hayattan bezmiş bir köle gibi Yaşıyorum niye Güneşim batık doğmuyor Ağlıyorum gündüz gece İçimdeki şu yangını söndürmez kimse İlaç olmaz hiçbir çare Dermansız derde Niye bana gelmiyorsun Hiç mi beni sevmiyorsun Zor mu gelir bütün bunlar Niye susup söylemiyorsun Meyler çare bulamadı Dostlarım arayıp sormadı Ağladım sabaha kadar Gözyaşımı silen olmadı Derin bir yalnızlık bu…