Zamansız dünyanın durduğu yerde Kor olsam kül olsam beklerim yine Ara sıra aklım unut onu dese de Bu kalbim öyle demiyor işte Dönmesi kafi bana Uğruna ömrüm feda Sadece sevsin beni Ölürüm kollarında Gülmesi kafi bana Uğruna ömrüm feda Sadece sevsin beni Ölürüm kollarında Saçları sarı tütündür O benim iki gözümdür Sadece sevsin beni Ölürüm…
Sen kim oluyorsun Yoldun gönlümdeki Bütün çicekleri, Koparıp attın en güzel gülleri Yoldun bendeki bütün çiçekleri, Sana sunacak, Sana Koklatacak bir tek çicek kalmadı, çöllere döndürdün beni Var git artık İstemem, Bitmez artık buralarda Senin için bir tek çicek Bir tek sevgi. Var git artık istemem
Dünyaya geleli yüzüm gülmedi Gelde şu yüzümü güldür ey güzel Nice güzel gördüm gönlüm dolmadı Gelde şu gönlümü doldur ey güzel Güzel güzel .güzel Bilmiyon mu gözleriyin bakını Neden uzak eden bene yakını Vur sinama yar aşkıyın okunu Bezdim bu canımdan öldür ey güzel Güzel güzel .güzel Bülbül gibi hasret ettin gülüne Neden attın beni…
Your the great pretenders Love to paint your pictures While your stepping over, falling people lying in the streets Your the great offenders Only a few matter While your heat grows colder I wish that you could open up And feel for once only if you could take it Feel Your alive and this is…
Bi yaz yağmurunun gökyüzünde bile yalnızım diyen esintisinden Bi parça nefes gibi baktım yüzüne gitmesin diye elin dizimden Çok geçti mutlu olunan günlerin üstünden çok geçti Ama farklıydı anla sarp o zamanlar şimdikine göre çok gençti Vazgeçtim bırak al herşeyi git hayatımdan bir an önce Yaz geldi bana ya kış odamda ne varsa kalsın bırak…
Ruhun duymaz geceler kalmış üstüne Gönlün olmaz korkma! Sevgin olmaz denesen de bile bile Ömrün olmaz korkma! Çırpındıkça batarsın bataklığa Kurtaran kalmaz unuttuğun dışında Ellerin buz olur, ayakların çivi Isıtmazlar dokunsalar da Bedenin kalsın, ruhun inansın Severim sandım, yine aldandın Ruhun duymaz seneler geçmiş üstüne Gönlün olmaz hala Sevgin dolmaz “yine” desen de kendine Saygın…
Yağmurumu yakar yokluğunun türküsü Özlem aşkın mı acının mı öyküsü Oysa ellerin benim en sevdiğim çiçeklerimdi Yoksun artık gönül düşümün söğüdü eğildi Yine kış gelecek üşüyeceksin Benden uzakta neler düşüneceksin Üşüyorum ellerin yok Gittin gideli bir tek düşüm yok
Silahsız Kuvvet – İllet-i name Arkadan koklaşanlar dilini kıçından çeksin gelsin, kimse yol bu yokumdaki dondurucu sistemi kessin. Amerika gibi ülkemi sömürmesin, İngiliz ***leri gibi kimse arkadan öpmesin. İstemiyorum yeter global mafya elini ülkemden çeksin. Bütçelerinin içi işlenmiş yalan işleriniz toptan dolan. Bu gidişle mevlan kavram kutup yoz. Sarmal cenap aç kalacak sarpasacak, sahte balon…
Gün olur alır başımı giderim Denizden yeni çıkmış Ağların kokusunda Şu ada senin bu ada benim Yelkovan kuşlarının peşisıra Gün olur başıma kadar güneş Gün olur başıma kadar mavi Gün olur deli gibi
Ayrılıklar zormuş beni hasret yormuş Her başlangıç bir sonmuş sevdiğim Artık geçmiyor zaman dillerimde aman Beni benden alan sevdiğim Bir orman yangınında yara almış gibiyim Ben keskin kenarlarda uçurumlar gibiyim Yolların sonu yok acının rengi yok Benim de dermanım yok sevdiğim Ben benden vazgeçtim belki çoktan gittim Dönülmeyen yerdeyim sevdiğim