Uğur Arslan – Adı Mehmet

Adi Mehmet… Kara kitanin kara gözlü, zayif yüzlü çocugu. Göz kapaklarinda günes ve çapaklari çöl sarisi. Çaresizligin girdabinda. Kelebek renkli yüzünün yorgun yarisi. Adi Mehmet… Bir halkin hikayesi yani. Yeni günün soldugu beldeye, asirlar öncesinin bir yolculuk efsanesi. Bir halkin ismi yani. Kaderden ötesi olmayan. Adi Mehmet… Kimseden medet ummayan. Aç karinli, hasta yüzlü ama…

Yıldız Tilbe – Aşkın Benden De Öte

Gördüğüm düşlerin ömrü benden uzun Seni çok seviyorum mutsuzum Herşeyim bana inat Görmüyor yüzüm rahat Çok özlüyorum huzursuzum Ben sana dayanamam ayrımı hiç duramam Gözlerinde gece olmuyor Güneşi perdeliyor bakışın Hem sana ihtiyacım var hemde bana delice Al beni bırakma hiçbir an bile kendime Aşkın benden de öte bir yere gidemem ki Sen benim kalbimsin…

Edip Akbayram – Ben Hayatta En Çok Babamı Sevdim

Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk Çarpı bacaklarıyla -ha düştü ha düşecek Nasıl koşarsa ardından bir devin O çapkın babamı ben öyle sevdim Bilmezdi ki oturduğumuz semti Geldi mi de gidici – hep , hep acele işi Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi Atlastan bakardım nereye gitti Öyle öyle ezber ettim gurbeti Sevinçten uçardım hasta…