Özdemir Erdoğan – Fahriye Abla
Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi Güneşin batmasına yakın saatlerde Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede Bahçende akasyalar açardı baharla Ne şirin komşumuzdun sen, Fahriye Abla! Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye Abla! Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı…