Cem Adrian – Tanrı’nın Elleri
Rüzgar eserken yapraklar dökülür O berrak yüzünden bir damla süzülür Bu ayrılık, bu ayrılık kalbindeki en büyük yaradır artık Ve güneş batarken, çocuklar uyurken Baş uçumda bekleyen yorgun bir melektir Ve her gece sabret diye Saçlarımda dolaşan tanrının elleridir Ne büyük ne derin ne siyah ne keskin Ayrılık gibi o kırılgan gözlerin Unutma, unutma dikecek…