Bergen – Kader Utansın
Gönlüme yar bulmuştum Neden ayırdın kader Beni sen mi yarattın Ömrümü ettin heder Vazgeçelim bu aşktan Herşey sabırda kalsın Bize bu yaptıklarından Bırak kader utansın Ne alemde tat buldum Ne gönlümce gün gördüm Ben şu yalan dünyada Yaşarken hergün öldüm