Nefret – Anahtar

Dün gene mumları yaktım Işıkları tek tek kapattım Bodrumda çektiğim fotografı Salonun duvarına astım Geçtim oturdum karşısına O günlere yolculuk yaptım Aldım gitarımı elime sevdiğim şarkıalrı çaldım Hayat bu gelip geçer Tadı vardır tuzu vardır acısı Hayat bu kader deriz Şans deriz talih deriz adam seçer Hayat bu hayat bu çocuksu sevinçleri gizler Hayat bu…

Fallin

Verse1: Elimde bir bıçak ve bilekte kelepçe Rüyam yakındı gerçeğe uyandım; elim kan içinde Gözlerin soğuk öyle bakma kalbim dondu! Arkadaşlar geldi nerdeydin diye sordu Hiç kimseden değil bi ara kendimden kaçtım Olur olmaz şeylere çocuk gibi kandım Bana kızdın sanırım, biliyorum nedenini Çekerek derdi kederi ödedim bedelini Penceremden baktığımda: yağmurlu gökyüzü Ellerin olmasada bu…

Öyle özlüyorum seni canım gitti canım benim Sensizlik taştır tenime titrer utangaç bedenim Bezdirdi bu koca şehir bebek kokun her yanımda Yar beni yaşat kendinle aşkında canım var Nasıl dayanırsın bensiz? Ben kahrımdan ölüyorum Yalnız kaldım buralarda bin gurbeti yaşıyorum Aşk aklımı aldı benim Derin oldu boguluyorum Ne olur sesini duyur Hasretinden ölüyorum Sen inatçı…

Gülen çehreleri sahte dostları Aldana aldana öğrendim artık Ne seven isterim ne vefalı bir dost Aldana aldana öğrendim artık Dostum gölgem olur sessiz sedasız Yanlızlığımda var ne arasanız Yaşarım sevdasız yaşarım aşksız Aldana aldana öğrendim artık Kim bilir daha neler günler gelecek Kim bilir bu gözler neler görecek Aynadaki çehre en acı gerçek Aldana aldana…

Sana uçan kuşlardan Bahar yazlardan selamlar olsun Sana olan dünyamdan Büyüyen rüyamdan güneşler dolsun Aşklar seni bekler Seni söyler şarkılar Aşklar yolunu gözler Adını söyler şarkılar Sana yanan kalbimden Solan gönlümden cenneti açtım Sana geçen ömrümden Kalan sevgimden saraylar yaptım Aşklar seni bekler seni özler söylerim Her gün yolunu bekler adını söyler anarım