Emel Müftüoğlu – Düşler

Bir evetle bitti bu büyük sevda Şu anda kalbimden vurdun sen beni Attığım imzyala yıktın dünyamı Taktığın yüzükle öldürdün beni Hani sözün sözdü yeminin yemin Hani ömür boyu benimdin benim Peki o gelinlik bu düğün kimin Yalanmı gerçekmi bilmeye geldim Yıllardır beklerken ben bu geceyi Bir anda yıktın sen aşkı sevgiyi Bensiz nasıl giydin bu…

Böyle mi Esecekti Böyle mi esecekti son günümde bu rüzgar Son günümde bu rüzgar Bütün kuşlar vefasız mevsim artık sonbahar Mevsim artık sonbahar Unutmuş ellerimi eşim dostum sevgilim Kalbim acılarla hep bölünmüş dilim dilim Bütün kuşlar vefasız mevsim artık sonbahar Mevsim artık sonbahar

Derdimi kimse bilemez alevi yakan kadar bu rap dinmez İçime attığım sözüm esirgemez bu ray bitmez Satılırken ruhun iki paraya beatleri bitmez Yalancı insanın cezası sözüm rap bitmez (X2) Yaralı selamı esirgeyen bu mahlukat rapim kadar sevilmedi Yalan yaşamda bazen ekseni yok mecalim Ölüme belki rapimiz fani nazara gelme düşmanım kız arkadaşım kadar adi Elime…

D – N – A (instrumental)

Döndük dolaştık etrafında aynı hikâyenin Sen bana, ben sana mecbur gibi yapmaktan bıkmadık Elimiz kolumuz kıpırdamaz İçimize dolar patlayana kadar hep aynı kavgalar Hep aynı hatalar Hep aynı kavgalar Hep aynı nedenler Hep aynı sonuçlar Hep aynı kadınlar Hep aynı adamlar Hep aynı kalıplar Hep aynı yalanlar Hep aynı hayatlar Hep aynı kaygılar Hep aynı…

Dünya handır han içinde Yaşar o ruh can içinde Rüya gibi gelir geçer İnsanoğlu gam içinde Dertli ağlar dertsiz ağlar Dünya içinde Hey gidi gidi koca dünya Gam yükümüsün Söyle fani dünya söyle Dert küpümüsün Dünya döner değirmende İnsan içinde çavdardır Bugün gelen yarın gider Dolup Boşalan bir handır