Bekir Karadeniz – Bir Soğuk Pınar Başında

Üzme beni, sakın kırma Bekledim seni ben tertemiz duygularımla İnanması güç olabilir, anlıyorum seni Ama kalbime kimse girmedi, senden başka Hoş geldin hayatıma, neredeydin bunca zaman yar Hasretlik bitti, canıma yetti, seninim ömrüm boyunca

Bırak dağınık kalsın Ayaklarıma batsın Defalarca kanatsın Kanadığı yerde kalsın Her toparlandığımda tekrar tekrar dağılmadım mı Her gidişte Birdaha yalnız kalmadım mı Bırak toplama Kalbim parçalandığı yerde kalsın Bırak elleme Ümitlerimin üstüne basılıp ezilsin

Gün olur alır başımı giderim Denizden yeni çıkmış Ağların kokusunda Şu ada senin bu ada benim Yelkovan kuşlarının peşisıra Gün olur başıma kadar güneş Gün olur başıma kadar mavi Gün olur deli gibi

Savurdu aşkın beni gökyüzünde yel oldum Daha dün candım sana ben ne vakit el oldum Sürüldüm aşk makamından gecenden sabahından Neden men ettin beni seni sevmek sevabından Benim yanımda cennet bilmedin, bilmedin Adın dilde müebbet bilmedin, bilmedin Benim yanımda cennet bilmedin, bilmedin Yetim kaldı muhabbet bilmedin, bilmedin Kâh elinde gül oldum, kâh dilinde kül oldum…

Hiç bir şey değişmez istemezsen, Rüzgar aynı yönünde… Yağmur aynı tadında… Bahar aynı serinde… Ben aynı sen aynı Hiç bir şey değişmez istemezsen, Gece aynı yüzünde… Gündüz aynı düşünde… Aynı telaş sen gidince… Ben aynı sen aynı Değişen o’dur ki zaman geçiyor Aynadaki aksimiz yaşlanıyor.

Hafızalar zayıflamış Yaşananlar unutulmuştu Kriz her zaman Kapıda denmiş Fakat her nedense Karlar yükselmiş Sonra şiman biri çıkıp Ben zenginleri severim Demişti Boyalı ucuz Gastelere bakıp Yarışmalar Turnikelere kanıp Gece aç yatıp Tok kalkılamaz ki Ne yapmalı Nasıl yapmalı Günler gelip geçerken Bir türlü algılanamadı Oysa Üretenlerin Ellerinde yükselir dünya Tek başına olmadıkça Tek başına…