Cengiz Kurtoğlu – Gel Barışalım

Hep sen mi ağladın sen mi yandın Bende gülmedim yalan dünyada Sen beni gönlünce kutlu mu sandın Ömrümü boş yere çalan dünyada Ah yalan dünyada yalan dünyada Yalandan yüzüme gülen dünyada Sen ağladın canım ben ise yandım Dünyayı gönlümce olacak sandım Boş yere aldandım boş yere kandım İrengi gözümde solan dünyada Ah yalan dünyada yalan…

Allem ettin kallem ettin sonunda beni kendine benzettin Şimdi utanmadan çekip gittin beni bana terk ettin Beynimi yedin aklımı çeldin, beni kötü yollara sevk ettin Hadi sen kenidini kaybettin de beni de benden ettin Boyuna posuna kara gözüne kaşına Nasıl da kandım ah yandım yar Boyuna posuna kar gözüne kaşına Nasıl da kandım ah yandım…

Başka söz söylemem aşktan yana ben Yaralı bir kuşum battım kana ben Ömrümce baş koydum güzelliğine Azatsız köleyim bil ki sana ben

Carnage, at the flick of the wrist Oh! Mortal Spirit, disdain never discriminates To dismember is natural To annihilate is habitual Every step taken Ushers in dread Hunger forever calling Deeper in to ugliness Serene in debauchery Man’s caricature is his fate Monster within Turns inside out Only to face Face itself Face itself Face…

zor zor işlermiş zar bir bir gelmiş tan ağarırken ten ister seni biz gelince hep burdayız adı kaybedenler kulübü tıklım tıklım ağzına kadar dolu kaybedenler kulubü dur dedi bekçi baba benim bu aldığınız hava adem döndü sonra havva’ya ”hımmmm.. ne güzelmiş bu elma’adem bir müddet düşündü sonra elma değil bu yediğimz galiba… ayvaaa ey aşk…

Aman geze gezede yüreğime dert oldu Aman ağlaya ağlaya da gözlerime kan doldu Kız ben seni alacaktım da Zalım baban yolumuza bent oldu Aman gelsene gelsene gelsene Şu perişan halımıda gelip görsene Cenazem ellere kalmış da Sen gel götürsene aman aman