Tolga Tabu – Yırtılmış Damarımsın

Sizin orda aşk derlermiş sevdaya Ömrü benzer akan bir testi suya Demişler inanmışsın onlara Bu değil sevda, inan bana Masal dair Kerem ile Aslı’ya Yurdu bura ağaç şahittir buna Gölgesi sandığın kendi aslında Karaağaç lazım cezasına Olmam ki sevdalımın yarısı Bende kalır yüreğimin yarası Dilek mendil olmuş dallar arası Döndüm yüzümde ağaç karası Dilek mendil…

Oy giresun kayıkları Hep geliyor açıktan Sevdim de alamadım Ölüyom efkarımdan Ağam haydi yar haydi Gunduran taştan gaydi Elin nişanlısına da Nasıl diyeyim haydi Oy Giresun’un evleri Şima ile gaynama Benim ile oynadın Başkasıyla oynama

yoruldum çok yoruldum bilincim bir var, bir yok yalandın, yaralandın dermanının ismi yok umudun yanında mı? hayatın hep zorda mı? gururun yanında mı? nerelerden geçtin de yine mi hüzün var, niye? kendini bilene sor yine mi hüzün var, niye? niye? yoruldum çok yoruldum bilincim bir var, bir yok masaldın, anlatıldın dinleyen mi? hem de çok….

TUAF yorgun adam marş hayata devam etmem hayli zor ki yüzünü çizdiğim bulutta seni bi damla yağmıyor. yol mu vardı senden ayrı, çekinme kalbe sor bıraktığın üç beş anıda ayrılıkla yağmalanıyor. aşka başka tanımsın sen, kalbi senle yalıttım. şiirlerimin her bi satırı gözlerinden alıntı. hüzün senden emanetse huzur benden çalındı yar, oldu bitti dediklerin kadehlerden…

Sen istersen kabul et istersen firar et Ben öğrenirim yalnız mutluluğu Küçük bir çocuğun elinden şeker alır gibi Çaldınız benim mutluluğumu Tanrının gücüne gitmesin hep isyanları oynuyorum Kimse üstüne alınmasın kendime bir yol arıyorum Kimseye yalan söylemem gerçekleri duymaya gelemem Önce git sonra ben anlarım aklına gelince ayrılık Söyleme Hiç gücüm yok karşında gerçeği duymaya…

Hiç hayra alamet değil İçimde sevinç var Hem kel hem fodulum Aşka soyundum Her sabah kalktığımda Seni, düşünür oldum Eski köye, yeni adet Aynaya bakar oldum Daha yolun başındayız Değişiriz çok O kadar da değil dünya Yaşamana bak Kendi kendinden kork Ben hazırım bak