Rafet El Roman – Sana da Kalmaz

Ne zaman bir kağıtla kalem Bulsam seni yazar elim Elimdeki gül kadar Yakın olmayı isterim Alamam kendimi aşkından alamam Nerdesin kimlesin sormadan duramam Olamam uzakta imkanı yok olamam Sensizse sevgiyi sevgiden saymam Canım feda sen yeter ki gel de Sen yeter ki gülde gülerim Canım feda sen yeter ki iste Sen yeter ki öl de…

Derinden derine ırmaklar ağlar, Uzaktan uzağa çoban çeşmesi, Ey suyun sesinden anlıyan bağlar, Ne söyler şu dağa çoban çeşmesi. Gönlünü şirin’in aşkı sarınca Yol almış hayatın ufuklarınca, O hızla dağları ferhat yarınca Başlamış akmağa çoban çeşmesi…; O zaman başından aşkındı derdi, Mermeri oyardı, taşı delerdi. Kaç yanık yolcuya soğuk su verdi. Değdi kaç dudağa çoban…

I’m healthy as a horse Ahh, but everything is spinnin’ And if I use a gun I’m sure to go to prison I’m stubborn as a mule and nobody breaks my rules Ahh, but nothin’ comes my way. I’ve got a hard-ass pair of shoulders I’ve got a love you can’t imagine Yeah, and what…

Hayatımdaki ilk gerçek yolculuğumdu bu En uzun en huzursuz en umutlu yolculuğum Da önce hiç görmediğim tuhaf yerlere gidiyordum Orda neler vardı bilmiyordum Tek bildiğim Veyselin orda bir yerlerde beni beklediğidi.

Yar, dayanamıyorum artık Sensiz yapamıyorum Ansızın çekip gittin Haber bile vermedin Mutluluğum, sevinçlerim Umutlarım yarım kaldı Ansızın çekip gittin Haber bile vermedin Mutluluğum, sevinçlerim Umutlarım yarım kaldı Korkularım, yalnızlığım Benle baş başa kaldı Yar dayanamıyorum artık Yar tükeniyorum artık Sen nerdesin

Sahil sakin ve sessiz Motel ışıkları durgun deniz Karşıda bir balıkçı teknesi Kırık dökük iskele Sıcak günlerin yorgunluğu üzerimde Umutsuzluk görünürde Henüz batan güneşin özlemi Ve bu yalnızlık çekilmez gibi Sahil sakin ve sessiz Güneş ısıtmıyor artık tenimi Sonunda yağmurlar geldi Bu kumsaldan göçmek vakti