Ümit Besen – Seni Seviyorum

Merhaba sevgilim bu kaçıncı hoşçakal. Merak etme bunu yazarken fazlasıyla boş kafam. Şiirlerim kalplerde aylardır yok satar ve, Sevda bi madde olsa bende olurum boş kapak. Koş bana ellerime sarılayım be sana. Gelip gülümse dün gibi sarılayım de bana. Aşka sarılıyım baba çektikçe yanıyorum. Sevdiğini sanıyorum,sevmediğini söyle bana. Sensizlik yama oldu kalbimin köşesine. Gücüm kalmadı,oturdum…

Now that the sun have vowed is light And bid the world good night; To the soft bed my body I dispose, But where were shall my soul repose? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? Mother? She’s the anti-mother, mommy is that you?…

Bir dilim ekmeği bölüşürüm seninle Suyu aynı tastan yudumlarım seninle Eğer kalbin kırıksa dost yüzünden Bir selam sana gönül dağlarından Gel sen de katıl bizlere dolaş bahçemizde gönlünce Uzat korkma elini bak beş parmağım var benimde Eğer kalbin kırıksa dost yüzünden Bir selam sana gönül dağlarından Gel sen de katıl bizlere dolaş bahçemizde gönlünce Uzat…

Şimdi sen gidiyorsun ya, herkes sana benzeyecek… Her söz sana benziyor yalan gibi… Tedariksiz elvedalarım… Dakkasında sıyrıldım hepsinden, peşinde gölgem var. Ölüm tadında yaşam varsa ben bi’ merhum. Hancı yok yolumda, sarhoş etmeyen bi’ şarabın etkisindeyim. Çınlasın kulaklarımda rap. Ürettikçe sevgi, kirletirse şehvetin, şerefsiz anlarınla dertleşirdim. Acıyı sek mi içtik oğlum, böyle kafaya vurduk aşkı…

Güzel aşık cevherimizi çekemezsin demedim mi? Bu bir rıza lokmasıdır yiyemezsin demedim mi? Demedim mi ah demedim mi yiyemezsin demedim mi? Demedim mi deme demedim mi yiyemezsin demedim mi? Yemeyenler kalır nacar, gözlerinden kanlar saçar Bu bir demdir gelir geçer, duyamazsın demedim mi? Demedim mi ah demedim mi duyamazsın demedim mi? Demedim mi deme demedim…

döndü baktı genç adam nasıl da boş, nasıl da eğlenceli izlemek insanları kendin bok olmadan baktı, kapasaydı gözlerini cesaretini görecekti sarhoşluğun dibinde eğildi önünde bir kez daha arkadaşlık mıydı önemli olan? yoksa boşluk mu? kimse bilmiyordu onun kadar kimse bilmiyordu onun kadar kimse bilmiyordu…