Zeynep – İlk Aşk

Yağdı yağmur aktı sel Doğdu Eylül’ün kızı ESEN Günün sürpriz ismi Ehlen ve Sehlen Çok zaman kaybetti deve pireyle Ben de küçüktüm eskide Göğe bakardım Gözlerim dönerdi maviye Gergedanın ezik kalbim üzerinde koşturması Aynı benim farklı el değil bire bir hal alması Uykudan evvel yolculanan günün hatırlanması Derinden bir iç yanması (YANDIM..) Bana gelirsen kalbin…

tüm duraklarını ezberlediğin her gün aynı her gün yavan hep geçtiğin yollar gibi alıştığın bir şey olduk bu zaman bazen ayrı bazen yan yana denemelerden hep yara aldık kapılar kapandı yenilerine koştuk hiç sormadan aşk şimdi müzik gibi fondan hayata karışınca sen ona sevgi diyorsun aşk şimdi müzik gibi fondan hayata karışınca sevgi nedir bilmiyorsun…

Seni andım bu gece Kulakların çınlasın Şimdi dargınız seninle İnan sen herkesten başkasın Belki bana çok uzaktasın Belki bana çok yakınsın Seni benim kadar hiç kimse sevmeyecek Seni benden beni senden Başka hiç kimse bilmeyecek Öyle bir bilmeceki bu aşk Hiç kimseler çözmeyecek Beni senden seni benden Başka hiçkimse bilmeyecek Belki bana çok uzaktasın Belki…

Ümitsiz bir aşktı yaşadığımız Bu yüzden sevgimi senden gizledim Sonunda şart oldu ayrılığımız Sanmaki birtanem seni sevmedim Adına şarkılar yazmadım diye Resmini yollara çizmedim diye Uğrunda can verip ölmedim diye Sanmaki birtanem seni sevmedim Bitmeye mahkumdu yasak sevgimiz Yanıp kül olsada seven kalbimiz Ayrılmaktan başka yoktu çaremiz Sanmaki birtanem seni sevmedim Adına şarkılar yazmadım diye…