Kahraman Tazeoğlu – Fosforlu Şiir

Artık seninle duramam. Bu akşam çıkar giderim. Hesabım kalsın Mahşere. Elimi yıkar giderim. Sen zahmet etme yerinden. Gürültü yapmam derinden. Parmaklarım üzerinden. Su gibi akar giderim. Artık sürersin bir sefa. Ne cismim kaldı ne cefa. Şikayet etmem bu defa. Dişimi sıkar giderim. Bozar mı sandın acılar. Belaya atlar giderim. Kurşun gibi, mavzer gibi. Dağ gibi…

Boş yere suçlama beni Sendeydi tüm kabahat Herşeyin vardır bedeli Benim vicdanım rahat Sendin beni ihmal eden Sendin son sözü söyleyen Sedin bırakıpta giden Benim vicdanım rahat Kendi düşenlerde ağlar Yattığı ateşte yanar Yıllar senden hesap sorar Benim vicdanım rahat Sendin beni ihmal eden Sendin son sözü söyleyen Sendin bırakıpta giden Benim vicdanım rahat

Söz gerekmez bedenim uçuşur Sıcak emeline kuşa kafes sunulmaz Ama hep böyle bak düş bitince Yerini bırakır kabusa ne yazık sana İnanç verilmiş ama sen öyle san bebek Büyüyecek elbet benle sevişmek isteyecek Uçmak zorunda kalacağız sen burda kal

Bu KoCa SehiRde, YaSayamam Ben. Üstüme yikiLir, SEN OLMAYINCA. AyriLik yükünü, Tasiyamam ben. EziLir yüregim, SEN OLMAYINCA. GözLerin KarSimda, Nöbet’de durur. AniLar Ork gibi, KaLbimden Vurur. Hasretin Canimi, yakar kavurur, SevgiLim Yanimda, SEN OLMAYINCA. Yanar Su Bedenim, SEN OLMAYINCA. GiderSen Baharim, Hazana döner. Sanmaki Su Yüzüm, Bir daha GüLer. Takvim YaprakLari, Bos yere DüSer. NeyLeyim…

Oh misery, coming down all over me Oh can

Yağmur yağıyor bu gece şehre Yürümek ıslanmak istiyorum ben Işığın sönmüş perden çekilmiş Göysünde ağlamak istiyorum ben Bizi hiç bir neden üzemez derken Bu hüzün nedirki kalbime çöken Saçımda yumuşak ellerin varken Dizinde ağlamak istiyorum ben O güzel dilinle versen teselli Sıcak nefesinle okşasan beni Hıçkıra hıçkıra çocuklar gibi Göysünde ağlamak istiyorum ben Saatler dursada…