İlhan İrem – İlk Uyanış

Sen! Sen, esirliğim ve hürriyetimsin, Çıplak bir yaz gecesi gibi Yanan etimsin, Sen, memleketimsin. Sen, ela gözlerinde yeşil hareler, Sen, büyük, güzel ve muzaffer Ve Ulaşıldıkça ulaşılmaz olan hasretimsin…

Bilsen nasıl koydu ayrılık Sen demekti her yalnızlık Kahroldum günler boyu Böyle alıştım sensizliğe Fırtınalar yaşadım Bakma bu son sessizliğe Gurur deme ne olur Yeter artık suçlama Sen istedin ayrılığı Ben senden kopamazdım Yaşanan onca şeyden sonra Seninle dost kalamazdım.

Al pabuçlarını ve git sen kendi yoluna Aman diş fırçanı unutma yoksa ne yaparsın sonra Madem unuttun beni kendi aklında Herşeyini alda git bana bırakma Sen beni sevsen ne yazar sanki Hiç bişey olmaz dokunma bari Aldattıysam ne olur yani Hiç bişey olmaz dokunma bari

Recognition coiled in mare streams Used as material to drop from the sky I welcome you to the land of choice I seek shelter from these angry stars Nailed to confession, I speak of friction The blunt shuffled pattern in the center of his brain As fear takes control and delirium is fulfilled No longer…

Bir kuş uçar dalından,yalnızlığa bürünürsün isimler yazılır,isimler kazınır gövdesine üzülürsün Kimse bilmez,gölgesinden başka, Yalnızlığı da var söğüdün… Yarasına yara açar,arsız nasihatin öğüdün… Dönük sırtı aşkı bilmezin,bir gecelik çiçekte gözü Bir damla su çarpsa yapraklarına,güler ağacın yorgun yüzü Yağmur olur aşk,nehir olur aşk,ne zaman dokunur Kimse bilmez… Yolcu olur aşk,çoban olur aşk,bir kere vurur herkes bilmez..

Ben aşktan çok şey bekledim Umduğumu bulamadım Ben seni yürekten sevdim Ama sana yaranamadım Bu kadar acıyla dünya batmaz Korkma canım canın yanmaz Kalbimi sardı bu aşk yarası Öyle kolay kolay son bulmaz Aslında seni çok iyi tanıyorum Bile bile kalbimi yaralıyorum Günleri ayları sıralıyorum Senle de sensizde yapamıyorum