Kavuşmak yüzdesi düşük varsayım
Evet hep var olasılık nedir sanki kar payım
Anlamam küsürattan düşelim mi bunu da aşktan
Bak yine şaşırdım düz hesap yapalım
Eldeki mühimmatla sağ çıkılır mı bu iç savaştan
Bak yine yenildik teslim olalım
Sen hep tedbirler aldın ben gözü kararydım
Sen kadere razı dünden ben ezber bozandım
Çok geç olmakla birlikte sevdiğime pişmanım
Sen boyun eğdiğinle kal ben isyandayım
Kavrulmuş dudaklarım gece Savrulmuş küller yere Başarmış ruhum rezilce Kırışmış sayfaları hayatımın Sökülmüş bir hayat benimki Çekilmiş ve yırtılmış Beni temizle Tanrı’m, beni temizle Beni başa al, öylece mühürle x2 Yağmurmuş dudaklarımı ıslatan Çamurmuş artık her yer Aşınmış ruhum kederden Kalbim kadar kirli tüm sayfalar Kusulmuş bir hayat benimki Zorlanmış ve atılmış Yiter gider sanılmış…
Adın düşmesede benim dilimde Seni unutmaya çalışacağım Kalbim titresede hep hasretinle Sensiz yaşamaya alışacağım Kolay olmayacak seni unutmak Belki gece gündüz ağlayacağım Ne olursa olsun artık sevgilim Sensiz yaşamaya alışacağım Nasıl olsa senle birleşemeyiz Ben bu ayrılığa katlanacağım Ayrılık derdine mahkum bu kalbim Sensiz yaşamaya alışacağım.
ŞAHLANSIN KÖR BAHTINA GÜLLER SEREN ELLER HAYKIRSIN NESİLLER BOYUNCA KANATTI DÜNYA HER SAVAŞTA DAĞLANDI YÜREKLER HER ANINDA ZAMAN YOK HALİNE YANMAYA ÖMRÜN BOYUNCA… BU ATEŞLE ÖLENLER HAYATTA KALIR TEK RUH BİN BEDEN DİRİLİRLER NEFSİNE KIYANLAR SADECE İNAN KENDİ DERDİNE GÖMÜLÜRLER TAŞLAR YERİNDEN OYNAR EĞER BİR GÜN SENDE İNANIRSAN GÖMDÜN KALBİNE YASLARI TONLARCA YÜK TAŞIDIN OMZUNDA…
Elimdeki küçük mum sönecek az sonra Geriye kalan yalnızca kırılmış bir kibrit Güneşe daha çok var, etrafımda gölgeler Kulaklarımda hep senin ezgin Son birkez, son birkez seninle olmak için Son birkez, son birkez arıyorum seni Yudumlarken özlemini uzaktaki senden Savrulsa ışık yerinden bulmak için seni Düşlerden daha yakın gözlerimdeki hayalin Dudaklarımda hep aynı isim
Yanlız kaldık odada Ateş yandı sobada Yine kapı çalındı Eremedik murada Farketmez farketmez Bu araba buraya park etmez Yine kaldım ortada Duman tütmez bacada Bana burun kıvıran Anan yansın sobada Farketmez farketmez Bu araba buraya park etmez
1.Bölüm: Köy ufaktı ama büyük adamdı terzi Mehmet Çalışkan ama fakirdi hayat böyle geldi gene Ecnebiler çalıştırmış nasır tutmuş eller Ekmek parasına yıllarca gurbet elde Paris’e alıştı ama değişmedi köy yerine Görgüsü ve bilgisiyle fazla gelir köy yerine Hoşgörülü , yardım sever ufku derin baya Bir tane düşmanı yok herkes sevip sayar Uzakta torunlarım kalbi…
5 Comments