Ferhat Göçer – Kadıköy

Farkındamısın bilmem ama Sen eski sen değilsin. Çok değiştin bu aralar Sana bir haller oldu. Gitmek isteyen çeker gider Aşkı alamazsın rehin. Ne halin varsa gör artık Umurumda değilsin vallahi Umrumda değilsin. Benim için herşey yeniden başladı Hayatımdan çıktığın an Belki bir gün bir araya geliriz Kırmızı kar yağdığı zaman.

Gün bu gündür gün bu gün Dem bu demdir dem bu dem Yola gir simavna kadısı oğlu Yolun yol değil Gün bu gündür gün bu gün Dem bu demdir dem bu dem Yola gir mahmud bedreddin Yolun yol değil Gün bu gündür gün bu gün Dem bu demdir dem bu dem

Sen yokken, kuşların sesi çıkmıyor. Sen yokken, İstanbul’un bile hiç tadı yok. Sen yokken, arızalarım bir bir depreşiyor. Ah sen yokken, acılarım iç içe giriyor. Bu sabah sensiz uyandım, zor oldu. Aşktan mıdır, nedir bilmem. Ses ver, bir kuşun kanadına takılıp gelirim. Uzanıp, nehirlerde akar gelirim. Çünkü sen yokken, yağmurun bile tadı olmuyor Çağır beni,…

usta Ellerinden değil ayaklarından öpüyorum Sebebim ustam koca babam Sana yazıyorum ey gidi ihtiyar Ellerinden değil ayaklarından öpüyorum Köylüydün belki ama onurlu mamur Bilirdin bir çok şeyi bir çok bilenden Sıcaklar altında orak sallayan Güneşten kavrulan teni bilirdin Kendini bilirdin kendini Onaltı yaşındaydım Bir gün türkiye tanıyacak diyordum beni Rençperiydim vahşi ve çılgın saflıkların Gülerdim…

Oh, that I could scream And the world would stop and listen And these scars could speak in volumes But who has ears to hear Or eyes to see Again I scream But my voice is buried in an unearthly silence Like in nightmares when ghosts steal your breath. I pray that power be not…

Yeter kafamı ütüledin Başımın etini yedin Bir ona bir buna dır dır vır vır Bir gün yüzü göstermedin Anam mısın babam mısın Ağam mısın sen paşam mısın Her şeyime maydanoz oldun Keyfimin kahyası mısın Vıdı vıdı yapma çekemem ben Böyle şeylere gelemem ben Kopsun inceldiği yerden Artık kopsun Her seni görüşümde ateşlerim yükseliyor Ağzını açtın…