Metin Şentürk – Canım Yanıyor

Ay ışığından Kalbimde bir gece ve yalnızlık. Işığı gizler karanlık Yok olmaz gölgeler Ay ışığında saklıdır Ay ışığında saklıdır Yüzünde son defa bir öfke Sonsuz bir bekleyiş son bulmuş. Yaş denizler acıları Yok olmaz izleri Ay ışığında saklıdır Ay ışığında saklıdır

Yine gidiyorsun, beni çok yakında İnan ki kalbim dayanmaz oldu en tatlı Biliyorsun ne olur sonu çok kötü senden sonra Sevenler hep aşktan mahvoldu Kader aşkın sihri bilmiyor bilmiyor Benim sessiz rıhtım görmüyor Benim gibi mutlu hayat sevemiyor Benden bu anlamadım ki Dünya, Aşka dönüyor biz mi içtik Kalbim hızlı atıyor Dünya İnanmam çok yakında…

Nerden aklıma esti kimbilir Gezdim dün gece şehri şöyle bir Herkes evinde kendi halinde Heryerde huzur her yerde neşe Bir ben uykusuz bir ben huzursuz Bir ben çaresiz bir ben sensiz Gel sen ne çektiğimi bir de bana sor Nerde nasıl yaşarım bir de bana sor Evlerin ışıkları bir bir yanarken Bendeki karanlığı gel de…

Bu odada defalarca aşık oldum sana Sen inanmadın Sakin sakin sabah altı Doyasıya şimdi kavuşmak zamanı Avucun avucumun içinde Dudaklarında ellerim Ne lüzum var aşkı tarife Gündüz rüyası bu afife Senin bana kızgınlığın Boş söz sevmeyen kadın kırgınlığın Yokluğun desen bir başka Bir zaten uyku tutmaz Gece uykuları bitti bize Gündüz rüyası bu afife Bu…

It was that night at nowhere, I saw you standing there Darlin’ you were hungry for life, an innocent in this land What is it about this city, that brings us all to life Ten millions souls vibrating, They’re shimmering in the night You mustn’t think of staying, The price is more than you’d think…

Yalnızım çok yalnızım Şu fani dünyada Ne bir dost nede anlayan Bir insanım var Kim düşse kim düşse benim Düştüğüm derde çoktan Çoktan yıkılır kalırdı bir köşede Çoktan kaybolurdu soğuk caddelerde Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma Sevdiğim hiç kimse olmadı Senden sonra Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma Bitmedi ne sevgim Nede içimde fırtına İstanbul akşamlarında…