Murat Göğebakan – Unutamam Seni

Ateşi ve ihaneti gördük. Ruhumuz fırtınalı, etimiz mütehammil. Sevgisiz ve ihtirassız çıplak devler değil, İnanılmaz zaafları, korkunç kuvvetleriyle, Silâhları ve beygirleriyle insanlardı dayanan. Beygirler çirkindiler, Bakımsızdılar, Hasta bir fundalıktan yüksek değillerdi. Fakat bozkırda kişneyip köpürmeden Sabırlı ve doludizgin koşmasını biliyorlardı. İnsanlar uzun asker kaputluydu, Yalnayaktı insanlar. İnsanların başında kalpak, Yüreklerinde keder, Yüreklerinde müthiş bir ümit…

Today I weep And who shall do the same For empty halls and shadowed flames For kin that nigh remain Tonight I sleep And nightmares have their reign In grayish dawns and visions gone The world is not the same Tomorrow see A lonely child in pain His father torn in tides of war But…

Ellerini çekip benden Yarim bugün gider oldu Hem sever hem sevilirdik Bu ayrılık neden oldu Yar aşkıyla yana yana Ayrı düştüm ellere ben Ama senden ayrı geçen Yürek değil beden oldu Yandı yürek kebap oldu Gül bahçemde hazan oldu Belki senden ayrılmazdım Bu ayrılık neden oldu Yar aşkıyla yana yana Ayrı düştüm ellere ben Ama…

Şikayetim var Çok üzdünüz beni beni beni of Gülmedi hiç yüzüm Güldürmedi kader Neden neden Şikayetim var Çok üzdünüz beni beni of Gülmedi hiç yüzüm Güldürmedi kader Neden neden neden neden bilmem Hayallerimi çalmışlar Almış kaçmış insafsızlar Gözyaşlarım çocukluktan miras bana İnanmışım aldanmışım Karanlıktan korkarmışım Bu korkular çok eskiden kalmış bana Karlar yağar baharda dallarıma…

Ayrılık aklına nereden esti Üç günde bıktın aşkımdan ne iştir Sen yargıç ben mahkum cezamı kestin Mühebbet hapsine attın ne iştir Bu kadar mı gözün körü görmedin Ateşler de yandım bir su dökmedin Zalimden zalimsin kıymet bilmedin Kör şeytandan nankör çıktın ne iştir Severek kol kanat açtım aşkına Kıyamazdım el sürmeye nazlıma Canımı adadım senin…

And let there be life One space, a universe. Our world, born like a blind child One confined habitat. And asks the same questions that we ask. And asks the same questions that we ask. And let there be life One soul, one universe. Our world, born like a blind child One confined habitat And…