Gece Yolcuları – Teker Teker

Gel Gönlümü Yerden Yere Vurma Güzel Ne Olursun Gül Dururken Dikenleri Derme Güzel Ne Olursun Git Diyemem Kal Diyemem Sen Goncasın Gül Diyemem Çok Severim Söyleyemem Sorma Güzel Ne Olursun Sevgin Nefes Sevgin Candır Sevgin Bana Heyecandır Kalbim İnce Bir Fidandır Kırma Güzel Ne Olursun Git Diyemem Kal Diyemem Sen Goncasın Gül Diyemem Çok Severim…

Gecelere sığmıyor Tüketiyor dertlerim Çaresizim allahım neyleyim Keşke sevmez olaydım Gönül vermez olaydım Ben aşkı senin gibi satmadım Pişman olup bir gün Dönerse geri Yıllar geçti Unutmadım ihanetini Ben affetsem de yalan gözlerini Allahından bul Ben susuyorum

Life reduced to a concrete wish. Simplification of our wants and needs and eventually transformed into an ultimate attempt of forcing patterns upon us. Don’t think we’ll think for you. Satisfaction gained out of emptiness. Our homes as the imagination of the circle of demise we’re in. Concrete = freedom. Trapped into a steel caged….

İtten aç yılandan çıplak Gelip durmuşsam kapına Var mi ki doymazlığım. Oturmuş yazıcılar Fermanımı yazar Ne olur gel etme gel Ay karanlık. Maviye… Maviye çalar gözlerin. Dört yanım puşt zulası Dost yüzlü dost gülücüklü Cigaramdan yanar Anlım anlımı öperler Suskun hayın ciyansı. Neyleyim gecede Ölesim tutmuş Etme gel ne olur gel Ay karanlık Yapma gel…

Burası dalyan kahvesi Ortalık süt mavisi Apostol bu ne biçim meyhane Tabağımda bir bulut Kadehimde gökyüzü Oktay Rıfat

Hangi dilde ağlıyorsa insan İşte ana dilidir ayrılmanın Her sokağa şifa niyetine bir açlık Güzereş kardaşlık bilinen en büyük uzakiık Hep acıların kuranderinde sevgili bir yoksulluk Kitaplann arasında dolanmış ve sahte fikirlerle dolandırılmış donatılmış aklanmış yeşermiş Ve gri demirii bir yatılı okulda uzun uzun Kimsesiz kimsesiz ağlamış Uykusunda adın çağırmış Nöbetlerde edebiyat sohbetlerde bir yarışma…