Yavuz Bingöl – Ölme Kardaş

Ağlarımı ağlayarak deydirdiğimde suya Yakaladım yalanları Ağlarım ağlarım boş çıkar Çinekoplar lüfer olmuyor artık Bir sigara yak oğlan bana ver En dolusu coşkum ateşim bitmiş Sor beni sor Geceye sor denize sor Sor beni sor yada Bırak beni geçsin zaman sen hayra yor Uçamasam da bir çift kanat Bana uçmayı anlat Üşüyorum kapat kapıları kapat…

Derdim çoktur hangisine yanayım Yine parelendi yürek yarası Ben bu derde nerden derman bulayım Meger dost elinde mola çaresi Efendim efendim benim efendim Benim bu derdime derman efendim Pir sultanım katı yüksek ucarsın Selamsız sabahsız gelir geçersin Ask-i muhabbetten niye kaçarsın Boyle midir yörenizin töresi Efendim efendim benim efendim Benim bu derdime derman efendim

Seni affedebilirim ama intikam almam gerek Bütün bu olanları unutabilirim fakat Hatanı görmen gerek Anlatmam! olmasa yaram herkese inat Dönmem bu yoldan Susmaz! kendine bir bak sora nasihat Ver bana ruhundan Farketmez! seçtiğin hayat yok ki bir cevap Kimsenin aklında Uymaz! kime göre çok neye göre az Dar gelir boşluğuna Yalnızlığımın peşindeysen zalim günün adaletiysen…

To this generation We cannot forget The ones that we have loved The ones we left behind Don’t be afraid to reach out This world is changing fast For those who take a stand Heaven knows We grieve in our life Don’t let us pay the price (grief in our life, grief in our life)…

Yörüğün ayranı var Düğünü seyranı var Namerde bakan olmaz Yiğidin hayranı var Kara çadır kıldandır İbriği bakırdandır Güzel görüp sevmeyen Yörükce akıldandır Unu döktük eleğe Un bulaştı yeleğe Vatana kurban derler Yeni doğan bebeğe Kara çadır kıldandır İbriği bakırdandır Güzel görüp sevmeyen Yörükce akıldandır

Kimseler gelmez senin feryadı ateş barına Yandın ey biçare dil yandın melamet narına Yes-i sevda rengi çökmüş gül gibi ruhsarına Yandın ey biçare dil yandın melamet narına