Saian – Varolmanın Karşı Konulmaz Hafifliği

yüksek ihtimalle bir bedende tıkılı kaldın, sana yaklaşan her insan adem attı adım

hiç bi kimseden bi yüz de bulamadın ve kaldın aynı bitkin perişan bir asker gibi kaldın

şimdi haklısın her nefesten dört duvardan arkadaşlardan ve belki 4 kitaptan

ailenden maddiyat kokan problemlerden şarkılardan şiirlerden bunaldın ve bıktın

korkmadan ve korkutulmadan yaşamaktan, hayal kurmaktan hep uzaktasın sıkıldın

serin bu yaz gününde evine kapanmaktan, sevgilinle tek pipetten hayatı paylaşmaktan

muzip gülüşlü küçük insancıklar çevrende, gör ki yüzlerinde maske, sen gülünce kasvet

çekememezlik diz boyunda sana mor bi buse…tıpkı çaresiz bi vodoosun, dilinde lanet!

yoğun kıvamlı hayatın kuramsal tarafı paha biçilmez enstantaneler ve doneler kaldı

peki bundan sonra nolucak sorarsam sana? bilemiyorum güney bilemiyorum defol

bak gömlek iç cebimde biraz param var, sat bana kendimi ve biraz çıtlat

la ilahe illalah bu canım senin al, ben bunaldım canım tut elimden biraz daha…

…

taksimde… ceketin yan iç cebinde kayıpsan, paran pulun yoksa bir de eğer ki yorgunsan

güneş tepende sana haybeye kızgınsa, telefonun yaz uykusunda sana biraz kırgınsa

kardeşin ve yareninden başka dostun kalmamışsa annen baban 980 kilometreden uzaksa

belki albüm yaparsın hadi satmazsa? sonra “hasstır lan?!” dersin, kaçırdın dersi

mevzu bahis okul sana hiç bi bok vermemiştir profösörden papari yersin notun hep asgari

tütünü bırakmışsın yeniden başlamak biraz cazip, bi türlü güvenemezsin itimadın resmi tatil

kafanda obsesiflik derecesinde saplantılar, yaşın yirmidörde biraz yakın oysa vücut hantal

yazın kışı kışın yazı özlemek gibi, nevrozumun son bu cümlesinde mana arama.

yoğun kıvamlı hayatın kuramsal tarafı paha biçilmez enstantaneler ve doneler kaldı

peki bundan sonra nolucak sorarsam sana? bilemiyorum güney bilemiyorum defol

bak gömlek iç cebimde biraz param var, sat bana kendimi ve biraz çıtlat

la ilahe illalah bu canım senin al, ben bunaldım canım tut elimden biraz daha…