Edward – Where Did Love Go

Ortaköy’de gezdim durdum Bardan bara seni sordum Emirgan’da dinlendim Kumkapı’da demlendim Kadeh kadeh içince Şu dünyaya boş verdim Meyhaneler kapandı Görenler deli sandı Yandı yüreğim yandı Benimki de bir candı Sor ona sor buna Düş hadi yollara Vallah canımdan bezdim Git ona git buna Düş hadi karakola Billah canımdan bezdim İstanbul kazan ben kepçe Seni…

Boş yere suçlama beni Sendeydi tüm kabahat Herşeyin vardır bedeli Benim vicdanım rahat Sendin beni ihmal eden Sendin son sözü söyleyen Sedin bırakıpta giden Benim vicdanım rahat Kendi düşenlerde ağlar Yattığı ateşte yanar Yıllar senden hesap sorar Benim vicdanım rahat Sendin beni ihmal eden Sendin son sözü söyleyen Sendin bırakıpta giden Benim vicdanım rahat

Gönlüm kırık o zalime Ben öleyim o kurtulsun Mezarımın üzerine Paramparça bir taş konsun Kırıldığım belli olsun Gözlerim toprak dolunca Gözyaşlarım kuruyunca Her ki adım duyulunca Bu dünya ona dar olsun Kırıldığım belli olsun Ben onu ayrı sevmiştim Herkes bir değil demiştim Ayrılık istememiştim Geceler(sokaklar) şahidim olsun Kırıldığım belli olsun Gözlerim toprak dolunca Gözyaşlarım kuruyunca…

Ne kadar gri gözleriniz Ne çok hüzün sözleriniz Nasıl bir yoldan geldiniz Ağır olmalı yükünüz Sevgiliyi mi sevgiyi mi kaybettiniz Nasıl biriydi lütfen tarif ediniz Kim gibiydi hatırlayınız Benim gibi miydi dediniz Hayır ben o değilim Sizi bu hallere sokan Ben o değilim Bunlara neden olan o adam Ben olamam… Beni çok şaşırttınız Durun ne…

Ben alışmadım ki sensiz Güzelliğin tadına Ben adamışım ömrümü Seninle paylaşmaya Yüreğimde bir sevinç var Gönlümde bir heyecan Beni dinliyor musun Sen yarattın beni Bendeki güzeli İşte bu aşk beni Sana mahkum etti Sen yarattın beni Öğrettin sevmeyi İşte bu aşk beni Sana mahkum etti

Yürüyorum hasretin acının üstüne Sığmıyorum dünyaya dar geliyor Geceler mi uzadı bu karanlık ne Gönlümün bayramları şenliği söndü Seni kimler aldı kimler öpüyor seni Dudağında dilinde ellerin izi var Deli gözlerin gelir aklıma Gülüşün öpüşün iç çekişin gelir.