Yaşama hevesi kalmamış ki gönlümün ve ömrümüm bu son gününde azap çekerken
Uzakta bekleyen tek bir engel artık dön gel! Diyen bedense çaresizce geriye döner
Yürürken hep solla başladım, emri böyle verdiler, destanı gönlünde yaşa
Artık iskele alabanda, dalgalarla çaresizce gönle vurdular
Sitem yoktu, şükürle biterdi hep konuşmalar
Başımı yastığa koyduğumda, zamansa ağlatan o sayfalarda
Bir askerin mektubunda, köşeye yazdığı o notlarında
İzmir’in soğuk sabahlarında dualarım var
Uzakta bir kent orda dostlarım, tek ailem Menzilim var!
Sinamonia sokakların içinde katil,
Esrar elde eroin enjekte
Küçük bedenlere zincir
Gençlik elekte
Zaman ahir, bitmez dönence…
Kardeşim merhaba, şuan odamdayım zifir karanlık heryanım küçük bir ışıksa başcumda
Sızlamakta gözlerim melekler aldı uykumu
Kusura bakma bedenim ayların yorgunu
Yazdıklarımdan anlamışsındır zaman tükenmiyor
Acıyla kilitlenirya dilin, bendede o misali !!
Failim meçhul sokaklar aldı ruhum raylara mahkum kafeste kaldı
Hangi yolda hangi zorda kalsam kimse bilmedi, kimse görmedi
Hükmü bedenim kaybeder belki tekrar belki tekrar şaha kalkar
Zamanı harcadık boşa döndü geriye herşey aynı kaldı
Gitti gideli dostum yürekler ayrı kaldı
Kalpte sancı gönülde dert aynı acı
Yürüyen dört kederde saklı mahrem yaralar
Düşünce bekler, Vurgun bekler, biz de bekler…!!
15 Comments