Kızılırmak – Hüzün Yoldaşım

Güneş aşıp gitti yine

Hiç görmediğim dağlarda

Gece ağır ağır indi

Şu koskoca kente

Bir ben kaldım yalnız çaresiz

Bir de boyacı esmer çocuklar

Dön gülüm yine gel gülüm

Dayanmaz artık hasretine bu ömrüm

Ürettik yeşerttik

Sonunda ayrı düştük

Ayrı derelerde

Akıyor şimdi hayat

Bir ben kaldım ortasında kavganın

Bir de karanfil yürekli çocuklar

Dön gülüm yine gel gülüm

Dayanmaz artık hasretine bu ömrüm

Anlatılmaz bir sevdaydı

Sızısı ta içimde

Hangi sözcüğe sığarki

Şiiri yüreğimde

Çözülmez ki bu bir kördüğüm

Uğruna her gece

Sabaha dek öldüğüm

Dön gülüm yine gel gülüm

Dayanmaz artık hasretine bu ömrüm

Similar Posts

6 Comments

  1. Geri bildirim: Pingback
  2. Geri bildirim: Pingback
  3. Geri bildirim: Pingback
  4. Geri bildirim: Pingback
  5. Geri bildirim: Pingback
  6. Geri bildirim: Pingback

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir