İlkay Akkaya – Bir Şehri Özlemek

Gece rüyamda sohbetin Gündüz dillerde dillerde Bensiz olan muhabbetin Gördüm ellerde ellerde Bu hasta halim sormaya Yarama merhem olmaya Yar gelir deyi görmeye Gözüm yollarda yollarda Sızlar yaralarım benim Arar deva bulmaz derdim Ey vefasız garip yarin Gör ne hallerde ne hallerde

instrumental

Bu yol bir şehre giderdi Güneşin tutuştuğu denize batmış güle Mavi ıslak gecelerde ne sevgiler açardı Dünya menekşe bahçesinde alev alev Ey şehir sen yoksun Uyudun uyandın büyü bozuldu Bir kapı kapandı geçmişe Toprak yok artık su yok Sevinç telaş yok Ey şehir sen yoksun Bu kıyıda bir ağaç yeşerdi Sedefin toprağında diz çöktü maya…

Ne karşıdan gelen var Ne de beni geçip giden Kayboldum korkuyorum Aslında bildiğim yerler Hep tanıdık virajlar Savrulup duruyorum Bu yollar onu gidilmez yapanlar Çukurlar uçurumlar Ne kadar gitsem bitmez içimden geçer yollar Ben emekli kerem’im Aslım dijital olmuş Gizlice buluştuğumuz yer katlı otopark olmuş Yaralar ince ince yaralar Zamana bırakırım Zaman onu allar pullar…

Bir güzel sevmiştim yanağı gamze Benziyordu gülüşü saz ile söze Aldılar elimden kader ile felek Ayırdılar sevenleri kıydılar bize Önce Kerem oldum Aslı’yı seven Sonra Ferhat oldum dağları delen Şimdi Mecnun oldum çöllerde gezen Razıyım yarabbim razı var ise cezam Bir çift sözüm kaldı oda selamdır Kaderin ettiklerine bir kaç kelamdır Huzuru mahşerde kurulsun divan…

Divaneyim bir başıma Yine sensizlik bir adres sokağımda Öğrendim sen ne sevmeyi Ne sevilmeyi Ne yardayım Ne serdeyim Ben buralarda yine uykusuz Öğrenmedin sen ne kalmayı Ne gitmeyi Bir mola ver ben bu aşktan yoruldum Yoruldum ben O köylerden kovuldum Aşktan bir şikayetim Yoktur ama Bir mola ver bu aşka