Türkü – Yandı Bağrım Yandı Aşkın Elinden

Tüfek aldım çıktım keklik avına Ta Urfa’dan geldim Botan çayına Aşiretler bir yiğidi meth eder Pala Remzi derler onun adına vay vay Vay Vay Remzi Alem Remzi’den razı Sordum namın verdiler Pala Remzi dediler Pala, bıyığı değil, yüreğidir dediler Remzi yücelerden çıkıp bakarmış Ara sıra ilhamına uğrarmış Mevlam tek hükümdar “O” dur var eden Hele…

Sen ne yaptın ki bu kalbe Sahibini tanımıyor Dil döküp ikna nafile Hiçbir işe yaramıyor Damlayan her gözyaşım Gerçek olmayan düşüm Ne haldesin bilmeden Rahat etmiyor içim Gel de sen konuş Ölüyorum yavaş yavaş Sadakate düşen gölge Benim değil arkadaş Söz: Gökhan Şahin Müzik: İrfan Özata-Barış Konacak

Ben Yeni doğmuş bebekler gibi savunmasız Oysa sen Kalbi kırık yorgun korkak çaresiz Farzet ki ben Hazırım herşeye hayata dair insana dair Oysa sen Öfken kime neye unutulmuş çoktan Uyan yattığın uykudan Kaç kurtul korkularından hemen Çok heçmeden Çık dışarıya bağmurlar yağsın Kalbindeki kuraklığın üstünde Fırtınalar kopsa yürek kaldırmasa Tutunacak bir dal olmasa Ellerinden kayıp…

Sae the mindin In yer heid Unrowes afore yer een Frea hours o’sweet yestreen Aye the ember deid In monie a heid Fare ye well I’m pertin away