Aşık Veysel – Atabarı

Halim öyle halim böyle Canım candan öyle böyle Geçecek gidecek halim öyle Başıma kim ördü ki kötü kaderim Satarsam alan var mı ki bu kederim Yandım susadım yok mu ki su verenim Canımı yollarına serer geçerim Bitmedi yol gidile gidile sevgilim Halim öyle halim böyle Canım candan öyle böyle Geçecek gidecek halim öyle Sorarlar ne…

Benim korkum sevdiklerimin buraya dalıp kalması Benim korkum buydu başıma geldi yaktılar başı Tatlı tatlıdır velhasıl acıdır sonra çıkar haklıdır Benim işimdir anlatım bu yolda canla azıktır Yıkılmış bir binanın en dibinde bul beni Kapanmış kalbinin yanı başında çalbeni Elalem böyle bilsin böyle duysun böyle görsün Yıkılsın karanlıklar aydınlıklar öyle gülsün İçimde bir iyi ve…

Ha ha ha ha ha ha

Bunca yara aldım kanım akmıyor Ateş üstündeyim beni yakmıyor Kara basan çökmüş sesim çıkmıyor Selam olsun dağlarıma Mor sümbüllü bağlarıma Yaşam dolu çağlarıma Selam olsun Kulak verdim kaksızların derdine Çekti vurdu hiç dönmedim ardıma Hasret kaldım yavukluma yurduma Kahbe kurşun aman vermez bu cana Sıradan bir ölüm zor gelir bana Haber salın kardaşıma, anama

Bir zamanlar İstanbul’da meşhur bir Agop varmış Kadehlerden derman satar, kederden meze yaparmış Ufacık bir dükkan İki masa dört tabure Agop’un meyhanesinde Dostlar birlikte Meyhane ilham olmuş isimsiz ozanlara Ne şiirler yazılmış kırık tahta masalara Agop kır şu plağı çal bizim şarkılardan Şerefine kederlerin her şey feda bu candan.. Ufacık bir dükkan İki masa dört…

Oturmuşum deniz kıyısına Tam da kayanın karşısına Çakıl taşlarını suya atarım Şimdilerde havalar serin Sonbahar da giderek yakın İçimde bir yaz doymuşluğu Artık hiç canım yanmaz Çünkü kaptan denize açılmaz Korktuğu rüzgârlardan mıdır Benden midir Başka bir şeyden midir Konuşmak gelmez içimden Ya da öf pöf dışarı doğru Bilirim ki ellerim bağlı Yaşamak berraklaşır Bütün…