Kazım Koyuncu – Divane Aşık Gibi

Aşka yanardım ben Sen bana gelmeseydin. Dünyalar benim olurdu. Sen hiç gitmeseydin. Aşka kanardın sen Ben sana gülmeseydim. Dünyalar senin olurdu Ben hiç gitmeseydim. Aşka ölürdük biz Gökten üç elma düşmeseydi. Dünyalar bizim olurdu Ömür hiç bitmeseydi.

Sevda kader tanımıyor Duygularım ayaklandı Gecelerim sana esir Kor düştü yerde kaldı Seni dilenir yüreğim Geceleri kör ayazlar Günah gibi içimdesin Ayrılamam tenim sızlar Yasaklımsın saklımsın En masum günahımsın Saplandın sol yanıma Bitmez yürek ağrımsın

İtten aç yılandan çıplak Gelip durmuşsam kapına Var mi ki doymazlığım. Oturmuş yazıcılar Fermanımı yazar Ne olur gel etme gel Ay karanlık. Maviye… Maviye çalar gözlerin. Dört yanım puşt zulası Dost yüzlü dost gülücüklü Cigaramdan yanar Anlım anlımı öperler Suskun hayın ciyansı. Neyleyim gecede Ölesim tutmuş Etme gel ne olur gel Ay karanlık Yapma gel…

şimdi sende herkessin aynı onlar gibisin tıpkı yabancı alınmam artık yok rahat ol aşkım anlatır her gelen daha bir şaşkın yolum var bir ton senden ayrı kavgam bu benim yitik kalana saygım sana mı kaldım ah ironik tadım bana yetermi bu ütopik yapım çok oldu ürpermiyorum adını gördüğüm dükkanın tabelasında tebessüm izle her fotoğrafdan kendimden…

Azalır geceler Bu dertler biter Sen üzülme, sen üzülme Ölürüm sana ben (2) Uzun uzun anlatılmaz Tek bildiğim sen aşksın Senin için yaşıyorum Herşeyimsin sen aşkım.. (2) Değişir mevsim Yine yaz gelir Sen üzülme, sen üzülme Yanarım sana ben (2) Uzun uzun anlatılmaz Tel bildiğim sen aşksın Senin için yaşıyorum Herşeyimsin sen aşkım.. (2)

Güneşsiz kalmışım tümden ışıksızım ben Bir uçurumun içinde nefessizim ben Ah İstanbul yaşanmıyor yaşanmıyor geceleri Kaldırımlar yalın ayak adım adım sokak sokak Geçemiyorum geçemiyorum Aramayın beni burda kimseye sormayın artık Bu karanlık keşmekeşlik yetti canıma kalleşlik Çekemiyorum çekemiyorum Sürgünüyüm ben yılların yaşamadım ki Sevdalandım bir dilbere bakamadım ki