Timur Selçuk – Aşıka Bağdat Sorulmaz

Asıl küreklere ağır ağır çek Uzak kıyılara götür sandalcı Yalnızım bu yerde arayanım yok Kimse bilmez hatır gönül sandalcı Gönlüm küreklerin ardınca yürür Yavaşlama durma enginlere sür Ufkunda serildi koca bir ömür Yaz sulara kürek kürek sandalcı Gece ayaz ayaz çöktü, bak aya Bahtım perde perde döküldü suya Kaderim elinde karşı kıyıya İster götür ister…

varsın yapraklar yerlere dökülsün ben sana rüzgar olup eseceğim sen hep dört mevsim açan gülsün bekle sonbaharda geleceğim varsın şarkılar günlerce ağlasın ben sana neşe olup geleceğim sen kollarını açacaksın seni sonbaharda öpeceğim sakın aldırma güneş erken batsın gökyüzü küsmüş olsun yağmur başlasın toprak koksun sokaklar yine ıslansın seni çok seviyorum sabret canım

bilseysim yüreğime seni almazdım yar hayatımda gözyaşımı sana dökmezdim yar bilseydim yüreğime seni almazdım yar hayatımda gözyaşımı sana dökmezdim yar ama yalan değil nede güzel gülümserdin yar bu kadın seni bilmem ki nasıl unutur ama yalan değil nede güzel gülümserdin yar bu kadın seni bilmemki nasıl unutur yana yakına yine utana sıkına hergece aglıyorum resmine…

BIRDLAND 5,000 light years from Birdland But I’m still preachin’ the rhythm Long-gone, uptight years from Birdland An’ I’m still teachin’ it with ’em Years from the land of the Bird An’ I am still feelin’ the spirit 5,000 light years from Birdland But I know people can hear it Bird named it, Bird made…

Her sevene inanılmaz Candan sevip bağlanılmaz Çile verir dayanılmaz İyi düşün öyle sev Önceleri bir hoş eder Sevgisiyle sarhoş eder Acımadan çekip gider İyi düşün öyle sev Hiçbir şeyi görmez gözün Mutlulukla güler yüzün Sonra birden çöker hüzün İyi düşün öyle sev Gün geçtikçe beter eder. Gözyaşlarını sel eder Leyle eder Mecnun eder İyi düşün…

“çok eski bir dostuyum” diyen bir adam gün gelir, kapımı çalarsa benim için “öldü” deyin güzel yüzlü sert bakışlı zor bir kadın derse “geldim anılarla” “seni çoktan gömdü” deyin eskiden büyük bir kapı vardı şimdi duvar olan yerde artık ben insana dost değilim gelse son misafir misafirim azrail can dolaştı, döndü geldiği yere bir durakta…