İntizam-ı Kelam – Yegane
Bırak da aksın,umutlarımdan oluşan damlalar
bugün ayrı dertle kirpiklerimi yaşa boğdular
bu vicdan
nasıl dayansın öyle bir daralma var ki ruhta
sorma gitsin,hatalardan ilmihal
riyam,hüzün,gecem mi tenha?
kaç pranga vurdular bi mahkum olsam ağlasam
kim var diyip çığlıklarımı duysalar
farkeder mi en gizemli hücrelerine koysalar
üşümem,buz yataklarında tek kalıp
sabah güneş doğarken demir perdelerimi araladım
yollanan resimlerin var mektubunda,karaladım
üzgünüm kader bugün de ziyaretçim olamadın
kalbin içinden seslenirdim sana evet
benim hücrem,buydu gördüğün ceza evim
yargılanmadan cezamı çekerdim
itirazı var mı sor,olamaz bu benim niyetim
önceden bellidir,yüzümde mütebessüm
dirilişini gördüğüm hükümdün
güldürürken düşündüm de nasıl katlanırmışım
acım büyürse ben küçük düşüp boş anlatırmışım
yıllar geçer ama ben akıllanamam
burda nefes alamam
çöker ayrılık acısına tahammülüm yok
dayanamadım ben
Ellerimden aksın umutlarım
her hatamı yüzüme vurdun unutmalıyım
gitmek için beni de yok etmen lazım
hadi git kalp yansın
kipriklerimi de yine yaşa bağladım
ağladım,kendi içime aktım
taştım,denizlerine sığmadım,yandım
seni kaybetmek bahtım
bu ne şans niye bana gülemez
bilir ama göremez
bana sahip olan yeganedir kıymet bilemez
Sen yegane hazinem,ilim irfanı fazilet
söylenenlerin hepsi rivayet
efgânı yenip sonra efkâra düşenler
nasıl yazsın bir kalemde ecdâda vasiyet
boynu bükük,yıkık bi harabeyim ben
içimde sağ kalan bi sen,gittin güzergâhı bilmeden
havadislerim kötü ise yoluna engel arz eder
yanlış yapmadan dönersen bu can kabul eder
bazen matemi siyah örttü beden ilen
rüzgar eser şimdi seher ilen
çare var mı konuşamam halen
ama yok bi bahanem
5 Comments