Levent Yüksel – Beni Bırakın

Sen orada ben burada Mesafeler var aramızda Kıyma bu aşka dur yapma Pişman olma sonunda Nasıl olsa alışırım Başka aşklar yaşarım Sen git kendi yoluna Pişman olma sonunda Birgün gelip döneceksin Beni tekrar sev diyeceksin Sensiz olmadı dermisin Pişman olma sonunda

Çırpınıyor yorgun kalbim Boğazımda düğümleniyor Aldığım her nefes Nerdeyse boğulacağım Aşka hiç zaman yok Gel otur şöyle yanıma Belki de bir dokunuş Her şeyi kurtaracak Varsın geçsin hayat Sen bana bir şarkı söyle Artım tüm umudum sende anla Her an içime düşüne Şu korku parçalanır Belki dönüşür bir gün aşka Şarkı söyle geceler siyah Geceler…

Sor kendine bir daha sor beni yine Kim haklı kim haksız sor kendine Kime bu isyanların, bu bağırışların Bu çağırışların niye Kocaman sevgimizi, yani sen ikimizi Yok ettin kendi elinle Şimdi ben derbeder, eskiden daha beter Geceler ıpıssız, doğmuyor ki günler Elimde resimler, gözümde hayaller Uçtular gittiler, bizi yok ettiler Biliyordum Biliyordum böyle olacağını Biliyordum…

Bilmesin o felek Seni çok sevdiğimi Duymasın kaderim Seni istediğimi Alırlar seni benden Vururlar yüreğimden Bilmezsin sensizliğin bana Neler neler çektirdiğini Söyleme kıskanırlar Ağlama dertli sanırlar Çalarlar koparırlar Bizi bizden ayırırlar Gülmek çok yakışır Sana ağlamak değil Sevmektir yaşatan İnan sevilmek değil İçimde bir dünya var His dolu senle dolu Kaybetmek korkusuyla Yaşıyorum seni elimde…

Gittiğin günden beri ne sordun aradın Sevgi dolu evimden silindi gitti adın Parmağına takmışlar iki yüzük bir nişan Beykozda karşılaştık gene hali perişan Uşaklar ne edeyim karadır alın yazım Mahşerde buluşuruz elveda can cayazım Parmağına takmışlar iki yüzük bir nişan Beykozda karşılaştık gene hali perişan Öbür dünyayı düşün sanki ölmeyeceksin Aldın benim ahımı sende gülmeyeceksin…

Gönlüme gir doğ güneşim Klabimi yak aşk ateşi Kimsesizim yoktur eşim Yandı hayat söndü emel Koyda yanan bir ışığın Bir kuruyan sarmaşığın Kalbe akan hışkırığın Yandı hayat söndü emel İçtim elem ırmağını Gezdim o sevda bağını Koklamadı zambağını Yandı hayat söndü emel