Pınar Aylin – Ya Sen Gidipte

Ayriligi yenemedim Sana geldim annecigim Hasretini cekemedim Sana geldim annecigim Ver öpeyim ellerini Cok özledim inan seni Senden daha güzelini Göremedim annecigim Ben aglatim gözlerini Dinlemedim sözlerini Ne yazik ki kiymetini Gec ögrendim annecigim

Bir daha bir daha Aşık olmayacağım Kimseyi hiç kimseyi Sevmeyecek sevmeyeceğim Ne uzanan ellere Ne verilen sözlere Ne yaşaran gözlere İnanamam ben artık Bir seni sevmiştim ölesiye Ellerin ellerimde Gözlerin gözlerimde Nasıl nasıl terk ettin beni Ne uzanan ellere Ne verilen sözlere Ne yaşaran gözlere İnanmam ben artık

Bir gitar sesi duyduğumda Hatırlarım ben seni Senle birlikte O boş evde Anlamlı yuvarlanmalar halının üstünde O halı uçururmuş meğer Gökyüzüne bizi Önünden geçtim dün o evin Erenköy’de hani Büyütmeye çalıştığımız o çiçek solmuş Dolaştım bütüm odalarını Aradım boşuna sesi Uzandım yine o halıya Uçursun diye beni Çalışmıyor yaşamıyor ki sensizken hiçbirşey Sanki illede istiyorlar…

ne söylesen ne beklesen yaradandan ya da kaderinden ele gecmez istedigin ugruna savas vermediysen sanki seni bogar gibi sanki yeniden dogar gibi sanki zaman zaman ölür gibi acısını, çilesini çekmediysen hani büklüm büklüm boynunda hani paramparça ruhunda hani soran gözlerle kapında bekleyen dargın anıların gibi sevilmeden de sevmeyi neyi özledigini bilmeyi acı da olsa yine…

Pierpaolo Guerrini / Giorgio Calabrese Tu, per quello che mi dai Quell’emozione in pi

Verse 1: There’s something that I want to say I feel a little out of place But I need you to make that change You promised to keep me out of the rain I love the cars and everything, The diamond rings but I loved you much more, baby Hook: You said, that you were…