Zülfü Livaneli – Bir Seni Özledim Bir De Memleketimi

Güneş gitti karanlığın bastımı Ayrılığın beni dara astımı nedim astımı Güzel yüzüne daha ben doymadan Çekip gittin ayrılığın bahtımı İşe güce artık elim gitmiyor nedim gitmiyor Günler aylar yıllar oldu bitmiyor Ah halimi gidin yara bildirin Bu dünyada yerini kimse tutmuyor Aşık cemil bulanık su akmasın O yar benden başkasına bakmasın nedim bakmasın Kurban olduğumdan…

allahıma şükür aşk bizde artık koruyor bizi melekler bu iş tamam artık tıkırında tıkırında gönül işlerimiz tıkırında seni sevdim emek verdim bütün yükler olsun omuzumda yay gibi o yılan gibi o son sürat hızla koşan tay gibi o yay gibi o yılan gibi o kadehinde duran bir şarap gibi o

Yardan haber yok Sordum gören yok Bu ne melen bir dert yarab Ararım çözen yok Gelen olmadı halim sormadı Tek çift kelam edenide yarab Yürek dağladı of Nazın mı gelen Yüzün mü süren Ben bittim artık gözü aydın Benden hayır yok Günüm dolmadı yüzüm solmadı Yardan bugün haber geldi Halım kalmadı of Nazın mı gelen…

şeyho verse; dağınık yorgan boynunda urgan karşıma cıktığın zaman başladığın organ yo ölümden korkan geşmesin burdan ibrahimin oğlu gibi verecem seni kurban bana tanrı misalı uzattiığın beş parmak yolda gördüm seni içten değil leş sanmak soy ağacının hayatı gibi içtiğin beş yaprak ama sakın bizim gibileri keş sanma tavrı elinde sulu nboya küçük bi ressamsa…

Biz bu kentlere sığdık da Bu kentler bize sığmadı usta Ve bir çığlık gibi günlerin çarmıhında Arttıkça yalnız… Sustukça silik… Ay ışığı gölgeleri büyüttü Son kuşlar da vuruldular dağlarda Yakamozları söndü sahillerin Işıkları evlerin… Kaldık kırık bardaklar gibi İçilmiş sular gibi Biz bu kentlere sığdık da Bu kentler bize sığmadı usta Ah usta…. Bir bedeli…

Yine bir gülnihal Aldı bu gönlümü Sim ten gonca fem Bibedel ol güzel Ateşin ruhleri Yaktı bu gönlümü Pür eda pür cefa Pek küçük pek güzel Görmedim kimsede Böyle bir dilruba Böyle kaş böyle göz Böyle el böyle yüz Aşıkın bağrını Üzmeye göz süzer El aman pek yaman Her zaman ol güzel