Keremcem – Bilmece

Yine akşam oldu garib olana Kapanır kapılar Diyarbekir’de olana Dersim’de kalana Valla kardaş Bizi bu Dersim’de vuran vurana İntizar var Şah-ı Merdan’a Munzur Baba’ya Bizi de koydu haldan hala Di le le di le le Geçilmez köprüler yollar çamurlu Pusuda duruyor o zalımın oğlu O hayının oğlu Valla yoldaş Sahipsiz olur mu erenler yurdu Aslanlar…

Güzel aşık cevherimizi çekemezsin demedim mi? Bu bir rıza lokmasıdır yiyemezsin demedim mi? Demedim mi ah demedim mi yiyemezsin demedim mi? Demedim mi deme demedim mi yiyemezsin demedim mi? Yemeyenler kalır nacar, gözlerinden kanlar saçar Bu bir demdir gelir geçer, duyamazsın demedim mi? Demedim mi ah demedim mi duyamazsın demedim mi? Demedim mi deme demedim…

Dün gene mumları yaktım Işıkları tek tek kapattım Bodrumda çektiğim fotografı Salonun duvarına astım Geçtim oturdum karşısına O günlere yolculuk yaptım Aldım gitarımı elime sevdiğim şarkıalrı çaldım Hayat bu gelip geçer Tadı vardır tuzu vardır acısı Hayat bu kader deriz Şans deriz talih deriz adam seçer Hayat bu hayat bu çocuksu sevinçleri gizler Hayat bu…

Uzansam Çocukluğuma dönsem Derinlerde gizlenmiş yaralarımı görsem Bir bıçak yarasıyla acısız kalsam Oyunlar oynasam sahnesiz maskesiz Kumdan kalelerime dalgalar vursa Kağıttan gemilerimin tayfası olsam Yıldızımı okşarken bir uçak geçse düşümden Avaz avaz bağırıp sesimi duyursam Ah çocukluğum camdan duvarlarım Portakal çiçeği kokulu heyecanlarım Kuş tüyüydü düşlerim umutlarım Hani nerde arsızlığım umarsızlığım Heyy uçak Hey uçak…

Telli turnam selam götür Sevdiğimin diyarına Üzülmesin ağlamasın Belki gelirim yarına Hasret kimseye kalmasın Sevdalılar ayrılmasın Ben yandım eller yanmasın Sevdanın aşkın narına Gönüle hasret yazıldı Sevgiye mezar kazıldı İki damla yaş süzüldü Gözlerimin pınarına

Mama didn’t always have those tears in her eyes And daddy once was able to hold his head up high But now I brought disgrace to my whole family Now they cry, but I’m not worth The tears they cry for me I loved a boy and then I found that he just lead me…